ده سال زندگى، دو بار کامیابى! (برگی دیگر از کتاب «آداب عشق ورزی»)

 ›› از زبان مشاور

خانم مظلومى ده سال بود که‌ ازدواج کرده بود و دو فرزند داشت. رابطه‏ اش با همسرش بد بود؛ بسیار بـد. اعصابش خـراب بود؛ بسیار خراب. برادرش که خیرخواه او و همسرش و فرزندانشان بود وى را به مشاوره آورد؛ براى اصلاح رابطۀ او با همسرش و کاستن از رنج‏هایش.

خانم راز دلش را فاش نمى ‏کرد و بر دردهاى جانش سرپوش نهاده بود. رنج ‏هایش را چنان پنهان کرده بود که یافتن آن‏ ها مشکل بود.
پس از کاوش بسیار... و به کمک برادرِ خانم، گوشه‏ اى از پردۀ ستبر شدۀ پوشانندۀ زخم ‏ها کنار رفت و اندکى از جراحت ‏هاى بدخیم‌شدۀ دل و روانش نمایان گشت. معلوم شد که او در همۀ این زمان ده­سالۀ زندگى‏ زن و شوهرى، تنها دو بار لذّت آمیزش را چشیده است؛ لذّت مطلوب‏ و رسیدن به ارگاسم.

تصوّر کنید. یک همسر، ده سال به همسرش کام دهد و فقط دو بار کام بگیرد. چه سوداى نابرابرى و چه محرومیت رنجبارى!

پیداست که رابطة یک­سویه، ناکامانه و ناعادلانه، هم‏ اعصاب و روان را بیمار مى ‏کند، هم رابطۀ اخلاقى و رفتارى همسران‏ را خراب مى ‏نماید.

این مشاوره، با این‌که به علّت‌یابى مطلوبى رسید، به فرجام نیکو نرسید؛ زیرا شوهر همکارى نکرد و به مشاوره و آموزش و درمان تن‏ نداد و خانم مظلومى همچنان مظلوم ماند. افسوس!