عرفان ناب (۱۱)

عرفان ناب (۱۱)

نویسنده: #علی_اکبر_مظاهری

ریاضت و معرفت

خداوند سبحان به انسان می‌فرماید:

یَابنَ آدَمَ!
۱. تَوَرَّع؛ تَعرِفنی.
۲. وَ تَجَوَّع؛ تَرَنی.
٣. وَ اعبُدنی؛ تَجِدنی.
۴. وَ تَفَرَّد؛ تَصِلنی. ۱

ای فرزند آدم!
۱. پارساباش و از حرام‌ها دوری گزین، تا مرا بشناسی و به من معرفت یابی.
۲. و گرسنگی بکش (و از پرخوری بپرهیز) تا مرا ببینی (و به معرفت شهودی برسی).
٣. و مرا عبادت کن، تا مرا بیابی.
۴. و تنهایی گزین (و از در آمیختن فراوان با مردمان بپرهیز) تا به من برسی.

مرزهای جانمان را پاس بداریم

پا فرانهادن از مرزهای ممنوع الاهی و آلودن دست و دل و اندام به گناهان و آلودگی‌ها، پردهایی ضخیم در برابر بصیرت آدمی می‌افکند و غباری غلیظ در مقابل دیدۂ عقل و قلب او می‌پراکند و بینش وی را به انحراف می‌کشاند؛ به گونه‌ای که حصول معرفت و وصول به سعادت را برایش دوردست و یا دست‌نایافتنی می‌کند.
از «حرام‌ها» که بگذریم، ارتکاب «مکروه‌ها» و نیز افراط در پاره‌ای از «مباح‌ها» هم ناهمواری‌هایی در مسیر تکامل انسان پدید می‌آورند؛ پرخوری، پرخوابی، درآمیختن فراوان با مردمان، سخن‌گفتن فراوان، کم‌ارج‌نهادن به عبادت و نیایش و مناجات با خداوند، از این قبیلند.
همچنان که دستیابی به گوهرهای ارزشمند، بهایی گران می‌خواهد، وصول به مقام‌های ارجمند معنوی و انسانی نیز مجاهدتی سترگ می‌طلبد. «بهشت را به بها دهند، نه به بهانه»!
بی‌پروایی و بی‌مبالاتی در حرام‌ها و مکروه‌ها و حتی مباح‌ها و برآوردن خواهش‌های بی‌حدوحصر غرائز لجام‌گسیخته کجا، و رسیدن به مقام‌های عالی معنوی و تحصیل بصیرت و معرفت کجا؟!

صلاح کار کجا و من خراب کجا؟
ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا؟!

پر خور و پر خواب و پر گو و جلیس این و آن
لا جَرَم با جهل و غفلت هست دائم همعنان!

کاشکی از غیر تو آگه نبودی جان من
خود ندانستی به جز تو جان معنا دان من
هر چه بینم غیر رویت، نور چشمم کم شود
هر کسی را ره مده ای پردهٔ مژگان من!

۱۲ مهر ۱۴۰۱

۱. کلمةالله، صفحه ۴۷۵.

🌍 zil.ink/mazaheriesfahani