عرفان ناب (۱۶)

عرفان ناب (۱۶)

نویسنده: #علی_اکبر_مظاهری

فروافتادن پرده‌ها!

خداوند به آدمی می‌فرماید:

یَابنَ آدَمَ!
۱. اَلمَوتُ یَکشِفُ أَسرارَکَ.
۲. وَ القیامَةُ تَبلُو أَخبارََک.
٣. وَ الکِتابُ یَهتِکُ أَشتارَکَ.
۴. فَإِذا أَذنَبتَ ذَنباً صَغیراً فَلا تَنظُر إِلى صِغَرِه وَلکِنِ انظُر إِلى مَن عَصَیتَهُ!
۵. وَ إِذا رُزِقتَ رِزقاً قَلیلاً فَلا تَنظُر إِلى قِلَّتِه وَلکِنِ انظُر إِلى مَن رَزَقَکَ. ۱

ای فرزند آدم!
۱. مرگ، اسرارت را آشکار می کند.
۲. و قیامت، خبرهای پنهانی‌ات را فاش می‌سازد.
٣. و نامهٔ اعمال و پروندهٔ کردار، پرده‌هایت را می‌دزد.
۴. پس، اگر گناه کوچکی کردی؛ به کوچکی گناهت منگر، بلکه به بزرگی کسی بنگر که عصیانش کرده‌ای!
۵. و هنگامی که رزق و روزی اندکی به تو داده شد، به کمی و اندکی آن منگر؛ بلکه به (عظمت) کسی بنگر که روزی‌ات داده است.

گناه، بدفرجام است

گناه، شوم است و چونان سمی مهلک در شریان حیات بدفرجام معصیتکاران، جریان می‌یابد و بنای سست‌بنیان زندگی آنان را ویران می‌کند؛ اما قبیح‌ترین و وهشتناک‌ترین چهرهٔ گناه، در «جرأت و جسارت آدمی در برابر خداوند» نمایان می‌شود. انسان عاصی، گویا به خداوند، اعلان جنگ می‌دهد و بی‌باکی خویش را از قهر و کیفر وی و بی‌شرمی خود را از خدا ابراز می‌دارد و یا گویی خداوند را نابینا و یا ناتوان می‌انگارد. وگرنه، چگونه است که اگر بنده‌ای از آفریدگان خدا و حتی کودکی صاحب تشخیص (ممیّز) ما را بنگرد، از انجام کارهای زشت، خودداری می‌کنیم و حیای از او مانعمان می‌شود؟!

آن زمانی که کنی قصد گناه
گر کند کودکی از دور نگاه
شرم داری؛ ز گنه درگذری
پردهٔ عقت خود را ندری
شرم بادت ز خداوند جهان
که بود شاهد اسرار نهان!

نقل شده است که: به امامی از امامان معصوم - درود خداوند بر آنان باد - گفته شد: شخصی به گناهی (از انحرافات جنسی) مبتلا شده و چنان معتاد گردیده که توان ترک آن را ندارد. حال که بی‌اختیار و از سر اضطرار، این عمل حرام را انجام می‌دهد، آیا بر او گناهی هست؟ امام(ع) پرسید: آیا در انظار مردم، و جایی که کسی او را می‌بیند نیز آن عمل حرام را می‌کند؟ پاسخ دادند: نه! فقط در خلوت چنین می‌کند. امام(ع) فرمود: پس می‌تواند نکند! آری، او گناهکار است و سزاوار کیفر.

وای اگر پرده ز اسرار بیفتد روزی
فاش گردد که چه در خرقهٔ این مهجور است
چه کنم تا به سر کوی توأم راه دهند؟
کاین سفر، توشه همی خواهد و این ره دور است ۲

۲۲ مهر ۱۴۰۱

۱. کلمةالله، صفحه ۴۶۷.
۲. امام خمینی، دیوان امام،صفحه ۵۲.

🌍 zil.ink/mazaheriesfahani