کتاب‌های منتشرشده از «استاد علی‌اکبر مظاهری»

 کتاب‌های منتشرشده از «استاد علی‌اکبر مظاهری»

📚 ۱. جوانان و انتخاب همسر (ازدواج، گزینش همسر، ...)، موسسهٔ بوستان کتاب (مرکز چاپ و نشر دفتر تبلیغات اسلامی حوزهٔ علمیهٔ قم)، قم، چاپ‌ اوّل: ۱۳۷۳؛ چاپ سی و نهم: ۱۳۹۷، کتاب برگزیدۀ کشوری، ترجمه و منتشر شده به چند زبان زندۀ جهان.

📚 ۲. جوانان و دوران نامزدی (مسائل دوران فرخندۀ نامزدی و عقد)، پارسایان، قم، چاپ اوّل۱۳۸۱؛ چاپ چهاردهم: ۱۳۹۲.

📚 ۳. هشدارهای تربیتی (چهل مسألۀ مهمّ تربیتی، راهنمای پدران، مادران، مربّیان)، هجرت، قم، چاپ اوّل: ۱۳۷۴؛ چاپ یازدهم: ۱۳۹۱.

📚 ۴. از اوج آسمان (شرح ادبی، عرفانی هفتاد و هفت حدیث قدسی)، قدسیان، قم، چاپ اوّل: ۱۳۷۷؛ چاپ سوم: ۱۳۸۸.

📚 ۵. از ژرفای حج (بیان سخن عارفانۀ امام سجاد دربارۀ فلسفۀ عرفانی مناسک حج)، دارالحدیث، قم، چاپ اوّل: ۱۳۷۵.

📚 ۶. این‌گونه زندگی کنیم (ترجمه و توضیح نامۀ امیرمؤمنان به امام حسن، نامۀ ۳۱ نهج‌البلاغه)، قدسیان، قم، چاپ دوم: ۱۳۹۱.

📚 ۷. شیوۀ شهریاری (ترجمه و توضیح پیام‌های حکومتی و مدیریتی امیرمؤمنان به مالک اشتر، نامۀ ۵۳ نهج‌البلاغه)، پارسایان، قم، چاپ دوم: ۱۳۹۱.

📚 ۸. نهج‌البلاغۀ پارسی (گزیده‌ای از زیباترین و شورانگیزترین خطبه‌ها، نامه‌ها، و حکمت‌‌های نهج‌البلاغه، با ترجمه و توضیح فارسی)، کتاب قدسیان، قم، چاپ اوّل: ۱۳۸۵؛ چاپ سوم: ۱۳۹۲.

📚 ۹. زیارت خدا (پژوهشی پیرامون عیادت در اسلام)، با مهدی رضایی، مرکز تحقیقات اسلامی جانبازان، چاپ اوّل: ۱۳۷۵؛ چاپ دوم: ۱۳۷۶.

📚 ۱۰. نهج‌الفصاحه (ترجمه و نگارش متن کامل نهج‌الفصاحه)، کتاب قدسیان، قم، چاپ اوّل: ۱۳۸۷؛ چاپ چهارم: ۱۳۹۳.

📚 ۱۱. نهج‌البلاغه (ترجمه و نگارش فاخر و شیوای متن کامل نهج‌البلاغه)، جمال، قم، چاپ اوّل: ۱۳۸۹؛ به‌نشر، چاپ متعدد. نیز در جامه‌ای نو: جمال، ۱۳۹۹.

📚 ۱۲. نبرد بی‌برنده (نخستین و تنها کتاب مستقل دربارۀ مجادلۀ همسران)، خادم‌الرضا، قم، چاپ اوّل: ۱۳۸۹؛ چاپ نهم: ۱۳۹۶، کتاب برگزیدۀ وزارت ورزش و جوانان، در موضوع خانواده.

📚 ۱۳. آداب عشق‌ورزی (آموزه‌هایی دربارۀ رفتارهای جنسی و عاطفی همسران)، با دکتر عفت‌السادات مرقاتی خویی، نورالزهرا، قم، چاپ اول: ۱۳۹۲؛ چاپ هشتم: ۱۳۹۷.

📚 ۱۴. فرهنگ خانواده (بایدها و نبایدهای زندگی خانوادگی، بررسی همه‌جانبۀ مسائل خانواده، آموزش مهارت‌های زندگی خانوادگی)، نورالزهرا، قم، چاپ اول: ۱۳۹۳؛ سوم: ۱۴۰۰.

📚 ۱۵. دختران و انتخاب همسر (آموزه‌هایی دربارۀ مشارکت حیامندانۀ دختران در گزینش همسر خویش، ناگفته‌هایی از موانع ازدواج به‌هنگام دختران و راهکارهایی در رفع آن‌ها)، عطش، قم، چاپ اول: ۱۳۹۵.

📚 ۱۶. از زبان مشاور (مشاوره‌های خانوادگی)، بوستان کتاب، چاپ اول: ۱۳۹۹.

📚 ۱۷. خانه‌ای در بهشت (ارکان پنج‌گانه خانواده)، نشر جمال، قم، چاپ اول: ۱۴۰۰.

«مدیریت رسانه‌ها»

۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۱

🌐 http://mazaheriesfahani.ir
#وبسایت_علی‌اکبر_مظاهری

🌐 http://mazaheri.andishvaran.ir
#علی‌اکبر_مظاهری_اصفهانی - #پایگاه_اندیشوران_حوزه

جنگ و صلح همسران (۲۳)

 جنگ و صلح همسران (۲۳)

 نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری

نه به سیاست، آری به کیاست (۴)

 افزوده‌ای بر آغاز مطلب «نه به سیاست، آری به کیاست»

 اشاره

بیشتر، نه! همه، الا بعضی از کسانی که در جامعهٔ ما سیاست می‌ورزند یا سیاست می‌بازند، الفبای سیاست را نمی‌دانند. نه این‌که متخصص در فن سیاست نیستند، دانش ابتدایی آن را نیز ندارند.
استادی داشتیم سیاست‌دان، که اکنون به جهان دیگر رفته است. ایشان می‌گفت: «همان‌گونه که نمی‌شود با خواندن رسالهٔ عملیه، فقیه شد، نمی‌توان با خواندن روزنامه و شنیدن اخبار، سیاست‌دان شد. برای سیاست‌دان‌شدن باید درس سیاست خواند، همان‌گونه که برای فقیه‌شدن، باید درس فقه خواند.»
سخن ایشان بلندمرتبه است. رضوان الاهی بر ایشان.

در همهٔ علوم و تخصص‌ها، همین‌سان است. هیچ دانشی را، هیچ تخصصی را، هیچ حرفه‌ای را، هیچ رشته‌ای را ندیده‌ام که به اندازهٔ دانش سیاست، کار سیاست، فن سیاست، بی‌مقدار شده باشد. چنان بر خاک افتاده که هر کس، بر آن پایی می‌کوبد. هر ریز و درشتی، در آن نظر می‌دهد. و چنین است که در این وادی هولناک و در این هرج و مرج بازار، آبروها می‌رود. حق‌ها پایمال می‌شود. غیبت‌ها و تهمت‌هایی انجام می‌گیرد آسان‌تر از آب‌خوردن و با خیال راحت.
حتی غیبت‌کردن و تهمت‌زدن و لجن‌مال‌کردن، جایز، نه! واجب شمرده می‌شود.
خداوند، با بانیان این بنیان ناراست و عاملان آن و مجریان آن، به عدلش رفتار کند، نه به فضلش!
گناهان سنگینی بر عهدهٔ اینان است. ایمان‌های نوجوانان و جوانان و دیگران بسیاری را، اینان ویران کرده‌اند و می‌کنند. پناه بر خدا!

 برویم بر سر موضوع بحث‌مان:
گفتیم: در روابط همسران، سیاست نباید و نیاید، بلکه کیاست و دیانت بباید و بباید...

🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

عید فطر، جشن پیروزی در جهاد اکبر است 1

 عید فطر، جشن پیروزی در جهاد اکبر است.

 مصاحبهٔ خبرگزاری رسا با حجت‌الاسلام والمسلمین علی‌اکبر مظاهری

حجت‌الاسلام والمسلمین علی‌اکبر مظاهری، نویسنده و پژوهشگر سبک زندگی و خانواده در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، با اشاره به فرارسیدن عید فطر، اظهار داشت: فطر از فطرت و عید به‌ معنای بازگشت است، بنابراین انسان در این روز به فطرت خدایی خود باز می‌گردد و جانش شکوفا می‌شود.

 عید فطر، روز پاکی انسان از زنگارهای درون

وی ادامه داد: به‌دلیل ریاضت‌هایی که انسان در ماه رمضان کشیده و جان خود را از زنگارها و آلودگی‌ها زدوده است، پاک و طاهر می‌شود و با عباداتی که انجام داده است، غبارها از گوهر فطرت انسانی‌اش پاک می‌شود؛ به همین دلیل، برای شکرانهٔ این نعمت، جشن عید برپا می‌کند.

حجت‌الاسلام والمسلمین مظاهری با بیان اینکه عید فطر روز پیروزی انسان بر نفس امّاره است، عنوان کرد: انسان در این روز، شیاطین درون و برون را از خود دور می‌کند و به موفقیت بزرگ در جهاد اکبر دست می‌یابد. به همین دلیل است که حضرت علی (ع) در خطبه ۴۲۸ نهج‌البلاغه می‌فرماید: «روز عید فطر برای کسانی که روزه‌شان قبول شده، بهترین روز است... و هر روزی که در آن، معصیت خدا نشود، روز عید و مبارک است.»

وی افزود: این سخن تأکید می‌کند هر روزی که معصیت و گناه در آن صورت بگیرد، نامبارک و نحس است و فرد گناهکار نیز انسانی منحوس است، بنابراین باید تلاش کنیم تمام روزهای سال را برای خود عید قرار بدهیم و این امر هم جز با اطاعت اوامر الهی و دوری از گناهان امکان‌پذیر نیست.

 نماز عید فطر، عبادتی بزرگ و ارجمند

کارشناس مسائل خانواده، نماز عید فطر را عبادت اجتماعی بزرگی خواند و گفت: نمازهای عید فطر و عید قربان شبیه به هم است و در طول سال همین دو بار خوانده می‌شود. در قنوت این نمازها، دعاها و مطالب بسیار مهمی بیان می‌شود؛ به همین دلیل باید نماز عید فطر را عبادتی بزرگ و ارجمند بدانیم.

وی افزود: نماز عید فطر عبادتی دل‌شاد‌کن است و کسانی که در این عبادت شرکت می‌کنند، گویا در جشن پیروزی حضور یافته‌اند؛ چراکه توانسته‌اند یک ماه، خدا را عبادت کند، از گناهان دوری گزینند و بر هوای نفس فائق آید.

۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۱

🌐 https://zil.ink/Mazaheriesfahani_ir
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

روز روان‌شناس و مشاور

 روز روان‌شناس و مشاور

 پیام یک مُراجعِ قدرشناس

 نهم اردیبهشت، روز میزبانِ اتاقی است آرام، ساده، امن؛ که کسانی به میهمانی او می‌آیند؛ او با جان و دل، لبخندها و گریه‌ها، شیرینی‌ها و تلخی‌ها، امیدها و رنج‌های ما را به آغوش می‌کشاند.

روز حامی سلامت جان و روان
روز محرم اسرار
روز شنونده‌ای بی‌قضاوت
روز باغبان اندیشه
روز نگاهی عمیق به بازی‌های کودکانه
روز به آرامش رساندن قلب‌های شکسته
روز به وصال رساندن دو قلب عاشق

 اینجاست که می‌گویم: تو ناجیِ عاشق هستی. آن‌گاه که از رنج زندگی، بغض گلویم، از بی‌کسی، نمی‌ترکید، توان سخن گفتن نداشتم و حیران و سرگردان در ظلمات خود به دنبال نوری می‌گشتم؛ تو فارغ از مشکلات خود، من را پذیرا شدی. بی آنکه بدانم چگونه، در حضورت آرام می‌گرفتم. چراغ زندگی را بر دستم می‌دادی و بدرقه‌ام می‌کردی. من هربار محکم‌تر از قبل به زندگی ادامه می‌دادم.
یادت باشد که یادم هست از شدت عصبانیت برای در رنج بودن من، دستانت را می‌فشردی. اشکانت را در گوشهٔ چشمانت پنهان می‌کردی. می‌دانم که تو حتی خلوتت را با اندیشه‌ات برای آرام‌گرفتن من خرج کردی. قدر تو را می‌دانم. حالا دعای خالصانه من، هنگام خلوت با خدا، نثار تو باشد.

۹ اردیبهشت ۱۴۰۱

🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

راحتِ روح

 راحتِ روح

 اخلاق و عرفان (۵۰)

 هدیَّت‌های رمضانیَّة (۲)

 کشف‌الاسرار، جلد ۱۰، تفسیر سورهٔ الحاقه، نگارش و ویرایش: علی‌اکبر مظاهری

اندر همه عمر، من شبی وقت صبوح
آمد بر من خیال آن راحت روح
پرسید ز من که چون شدی ای مجروح؟
گفتم که ز عشق تو همین بود فتوح!

خداوندا!
به نشانت، بینندگانیم.
به نامت، زندگانیم.
به فضلت، شادانیم.
به مهرت، نازانیم.
مست مهر، از جام تو، ماییم.
صید عشق، در دام تو، ماییم.

زنجیر معنبر تو، دام دل ماست
عنبر ز نسیم او، غلام دل ماست
در عشق تو چون خطی به نام دل ماست
گویی که همه جهان به کام دل ماست!

«الْحَاقَّةُ مَا الْحَاقَّةُ»؛ قیامت و رستاخیز، چه گوییم که چیست؟ آن قیامت و آن رستاخیز، حق است و بودنی. راست است و افتادنی. هرکس برسد، به آنچه سزای اوست. و پاداش گیرد، از نیک و بد، که در جریدهٔ اوست... .
آدمی از دو بیرون نیست؛ یا بر مثال ستوری است در اسطبلی بازداشته، یا بر مثال مرغی در زندان قفس کرده. آن بیچاره کو بر مثال ستور است، از مرگ می‌ترسد و می‌لرزد. داند که ستور را چون از اسطبل بیرون برند، در بار کشند. و آن جوانمرد که بر مثال مرغ است، پیوسته در انتظار مرگ است؛ زیرا که همهٔ شادی و راحت مرغ، از شکستن قفس بود. چنان‌ که آن جوانمرد گفت:

کی باشد کین قفس بپردازم!
در باغ الاهی آشیان سازم!

اما در قیامت... کار از دو بیرون نبود: یا بر بنده سلام کنند، و نعمت سلامت اسلام بر وی تمام کنند، و نامهٔ وی به دست راست دهند که:
«فَمَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ». یا اسیر عذاب و غرام کنند و لذات و راحات بر وی حرام کنند و نامهٔ کردار وی به دست چپ دهند، که: «مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ».
آن را که نامه به دست راست دهند، از عالم ملکوت، هر لحظه‌ای هزار شربت کرامت و لطافت بر دست وی نهند. در آسمان‌ها حدیث وی کنند. در حوالی عرش، با مقربان، مباهات از بهر وی کنند. آن‌گه او را به جنات عدن برند. با حورا و عینا و ولدان و غلمان بنشانند. تاج وقار بر سرش نهند. بر مائدهٔ خلدش آرام دهند و از حضرت عزت این ندا روان گشته که: «کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الْأَیَّامِ الْخَالِیَةِ»؛ می‌خورید و می‌آشامید از این نعیم بهشت، چنان که خواهید. از فزع اکبر ایمن گشته و به مقعد صدق رسیده. کس را با شما حساب نه و ما را با شما عتاب نه.
ایشان چون این ندا شنوند، آواز برآرند و گویند: «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی صَدَقَنَا وَعْدَهُ». حمد آن خداوند را که وعدهٔ خود راست گردانید و ما را شراب وصل چشانید!

۸ اردیبهشت ۱۴۰۱

🌐 https://zil.ink/Mazaheriesfahani_ir
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

«آن‌»های عارفان

 «آن‌»های عارفان

 نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری

عارفان هردمی دو عید کنند
عنکبوتان مگس قدید کنند

در این «آن»؛ همین الان، نیمه‌های شب ماه رمضان، دارم «کشف‌الاسرار» را می‌خوانم؛ سورهٔ الانسان. چه حلاوتی!
صاحبدلی (که نامش را مولوی - شمس نهاده‌ام؛ زیرا مولوی‌وار، شیفتهٔ شمسی است)، پیام داد:
«معذرت که این وقت شب مزاحم شدم. نماز که می‌خوانم، از آن لذت نمی‌برم. دوست دارم به خدا نزدیک‌تر شوم. باید چه‌کار کنم؟ می‌شود من را پله پله ببرید بالا؟ باید چه‌کار‌ کنم؟»
گفتم: از قضا وقت خوبی است. مزاحمتی هم نیست که معذرت بخواهد.
اکنون چنین کنید:
۱. هیچ لذتی، مطلقاً، به لذت عبادت نمی‌رسد.
بهتر بگویم: لذت عبادت، از همهٔ لذت‌های جهان، بالاتر است؛ همهٔ لذت‌های بردنی، چشیدنی، اندیشیدنی.
این معنا را به دل و ذهن‌تان تلقین کنید تا باور کنند. آن‌گاه با همهٔ وجودتان، آن لذت بی‌بدیل را ادراک کنید.
۲. عادت‌های ستبرشدهٔ عبادت‌هایتان را بشکنید. یکنواختی، دلزدگی می‌آورد، یا کسالت یا ملالت. نمازهایتان را تطور دهید؛ طور به طور کنید. با حفظ واجبات‌ نماز، شکل‌های عادت‌شدهٔ آن را بشکنید. زمان‌ها، مکان‌ها، بیان‌های آن‌ را گوناگون کنید. چونان عارفانی باشید که در هر دمی دو عید دارند؛ این «آن»، عیدشان است. در «آن» بعدی، عیدی دیگر دارند. اما عنکبوتان، (دور از جان خودمان)، عادت دارند مگسان شکارکردهٔ خود را کهنه کنند.

عارفانه هردمی دو عید کنند
عنکبوتان مگس قدید کنند

 بنابرمثال:

{دنبالهٔ مطلب را در پست بعدی بخوانید. ان‌شاءالله}

۷ اردیبهشت ۱۴۰۱
۲۵ ماه رمضان ۱۴۴۳

🌐 https://zil.ink/Mazaheriesfahani_ir
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

جنگ و صلح همسران (۲۲)

 جنگ و صلح همسران (۲۲)

 نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری

 نه به سیاست، آری به کیاست (۳)

 راهکار (دنبالهٔ حکایت فرزانه)

شما، بدون از دست دادن فرصت و پیش از آن‌که از آنچه می‌ترسید، بر سرتان آید، با همسرتان به مذاکره بنشینید و در حالتی آرام و بدون عصبانیت، به او بگویید: پیش از آن‌که این آقا و آن آقا بیایند و کاندیدای ریاست جمهوری شوند و شما هوادار یکی‌شان شوید و به او رأی دهید و من طرفدار دیگری شوم و به او رأی دهم، ما زن و شوهر بودیم و زندگی خوبی داشتیم. حالا که یک مسئلهٔ سیاسی در کشور پیش آمده و هر کدام از ما، برابر تشخیص خود، وظیفه‌مان را انجام داده‌ایم، شایسته نیست زندگی‌مان، به سبب یکسان‌نبودن تشخیصمان، خراب شود. بیاییم برای بازگشت آرامش قبلی به زندگی‌مان و حفظ عشق و احتراممان، از حالا دیگر هیچ کداممان دربارهٔ این موضوع، هیچ نگوییم و همدیگر را ناراحت نکنیم. بیابیم مانند سابق، با مشترکاتمان زندگی کنیم و در این مورد به خصوص، که اختلاف دیدگاه داریم، هرکس نظر خودش را داشته باشد. لازم نیست که در همهٔ مسائل، سلیقه و اندیشهٔ یکسان داشته باشیم. آنچه لازم است، این است که به نظر یکدیگر احترام بگزاریم.
اگر توانستید به این توافق برسید و خودتان کارها را درست کنید، که خوب، وگرنه با همسرتان به مشاوره بیایید تا مشاورهٔ سه نفره داشته باشیم و راه حلی برای مسئله بیابیم.
فرزانه رفت تا با همسرش مذاکره کند و نتیجه را به من اطلاع دهد.

 پس از یک هفته

فرزانه، پس از یک هفته، نزدم آمد و گفت: «همان‌کاری را که گفتید، انجام دادیم. همسرم پذیرفت که هرکس رأی خود را داشته باشد و نزاع نکنیم.»
گفتم: آفرین به شما و همسرتان. کارعاقلانه‌ای کردید. مراقب باشید که احساسات یکدیگر را تحریک نکنید؛ نه با سخن و کردار صریح، نه با کنایه و سخن نیشدار.

 بدین‌سان، با تدبیر خردمندانهٔ فرزانه و نیز پذیرش عاقلانه و صبورانهٔ همسرش، این موح تند احساسی، که می‌توانست زندگی فرخندهٔ ایشان را ویران کند، به آرامی از سرشان گذشت.
الاهی شکر. (نبرد بی‌برنده، علی‌اکبر مظاهری، نشر خادم‌الرضا، فصل چهارم، با ویرایش)

{برای مطالعهٔ بیشتر، ر.ج: نبرد بی‌برنده، فصل چهارم.}

۵ اردیبهشت ۱۴۰۱

🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

شب قدر؛ عاشقانگی، کلافگی!

 شب قدر؛ عاشقانگی، کلافگی!

 نویسنده: علی‌اکبر مظاهری

کسی، از این بنده پرسید: «شب قدر، برای احیا، کجا رفتی؟»
گفتم: «بیابان!»
گفت «چرا بیابان؟»
گفتم: آنجا من بودم و خدا. فقط. باهم عاشقی کردیم. مناجات کردم. گریه کردم. برای خدا ناز کردم. با او درد دل کردم. خدا نجواهایم را شنید. اشک‌هایم را دید. نازم را خرید. معاشقهٔ شیرینی داشتیم.
دَرِ دل او باز شد و، با افسوس، گفت: «اما من کلافه شدم. دوست داشتم احیایم در مسجد باشد. به مسجد محلهٔ‌مان رفتم. گردانندگان تعزیهٔ شب قدر، دمار از من و دیگران بر آوردند. تعزیه‌شان آنقدر داغ و دراز بود که فرصتی برای احیای اصلی و قرآن‌ برسرگرفتن باقی نماند. مجالی برای نجواهای عارفانه نگذاشتند. به سحری‌خوردن هم نرسیدیم.»
کلافه بود؛ کلافهٔ کلافه. بسیار نالید.
گفتمش: تا بوده چنین بوده و تا هست چنین است! اینان در اندیشهٔ داغ‌کردن بازار خودشان‌اند. به حرف هیچ‌کس هم گوش نمی‌دهند.
آیت‌الله جوادی آملی، بارها و بارها و در محافل و در مجالس و در مجال‌های گوناگون، گفتند: «چنین نکنید. دعا را با روضه آمیخته نکنید»، اما اینان گوش نکردند و نمی‌کنند و نخواهند کرد.
اینان چونان آن تعزیه‌گردانی‌اند، که به گفتهٔ شهید مطهری، مرحوم آیت‌الله بروجردی به آنان گفت: «شما مقلد چه کسی هستید؟»
همگی گفتند: «مقلد شما.»
ایشان گفت: «من بسیاری از این کارهایی را که شما در تعزیه‌ها و هیئت‌ها و دسته‌های‌تان می‌کنید، جایز نمی‌دانم.»
آنان درنگی کردند. به همدیگر نگاه کردند و گفتند: «ما، در روزهای دیگر، مقلد شماییم، اما در دههٔ محرم، مقلد دلمان‌ایم»!
و اینجا تنها جایی بود که فتوای آیت‌الله بروجردی، آشکارا، شکسته شد.

۱ اردیبهشت ۱۴۰۱

🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
🌐 https://zil.ink/Mazaheriesfahani_ir

جنگ و صلح همسران (۲۱)

 جنگ و صلح همسران (۲۱)

 نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری

 نه به سیاست، آری به کیاست (۲)

 برشی از کتاب «نبرد بی‌برنده» (۲)

 از زبان مشاور

 مشاورهٔ سیاسی - خانوادگی

 روزگار بحرانی

این روزها، که این کتاب (نبرد بی‌برنده) را می‌نویسم، دوران پرالتهاب و بحرانی پس از انتخابات دهم ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸ را می‌گذرانیم، که از جنجالی‌ترین انتخاب‌های سه‌دههٔ تاریخ انقلاب اسلامی ایران است. دو تن از نامزدان این انتخاب، اقبال مردمی بیشتری دارند و بسیاری از هوادارانشان دارای احساساتی آتشین‌اند. بسیارند همسرانی که یکی‌شان هوادار یکی از نامزدان انتخاباتی است و او را اصلح می‌داند و رأی‌دادن به وی را درست می‌انگارد و دیگری هوادار نامزد دیگر است و او را صالح‌تر می‌داند و رأی‌دادن به وی را صحیح می‌شمارد.
تا اینجای کار، عیبی ندارد، هر کسی، کسی را بهتر می‌داند و به او رأی می‌دهد و این، از نمادهای دموکراسی است؛ اما ماجرای این ایّام، در میان برخی از مردمان و نیز همسران، به حالت بحرانی رسیده و سبب دشمنی‌ها و کینه‌ها و نزاع‌های عنیف شده، که این دیگر نه خوب است و نه از نمادهای دموکراسی است.

 فرزانگی فرزانه

فرزانه، که با همسرش دربارهٔ شایستگی نامزدان ریاست جمهوری، دیدگاهی متفاوت داشت، برای مشاوره نزدم آمد و گفت: «زلزلهٔ سیاسی موجود، دارد به زندگی ما لطمه می‌زند. من طرفدار آقای ... هستم و به او رأی دادم و همسرم هوادار آقای ... است و به او رأی داده. حالا که چند روز از انتخابات گذشته و کاندیدای او رأی آورده، پس‌لرزه‌های این زلزله دارد زندگی‌مان را خراب می‌کند، چون همسرم رأی‌‌آوردن آقای ... را به رخ من می‌کشد و فخر می‌فروشد و از آقای ... بدگویی می‌کند. من از هر دو کارش بدم می‌آید و عصبانی می‌شوم؛ هم از فخرفروشی‌هایش برای رأی‌آوردن کاندیدایش هم از بدگویی‌هایش به کاندیدای مورد نظر من و نیش و کنایه‌هایش. او دارد من را تحقیر و عصبانی می‌کند. تا حالا خویشتنداری کرده و واکنشی نشان نداده‌ام، اما می‌ترسم اگر این وضعیت ادامه یابد، تاب نیاورم و با او مقابلهٔ به مثل کنم و زندگی خوبمان خراب شود.»

گفتم: بترس! ترس عاقلانه‌ای است. انسان فهیم آن است که وقتی ببیند خطری زندگی‌اش را تهدید می‌کند، اندیشناک شود و در پی چاره برآید.
آن اندازه که به یاد دارم، شما اولین کسی هستید که در این بحران سیاسی، به قصد راهجویی برای ساماندهی اختلاف نظر سیاسی‌اش به مشاوره آمده است. آفرین بر شما. بسیاری از کسانی که در این آشوب سیاسی، اختلاف نظر دارند، فقط به هم فحش می‌دهند و بر سر و صورت یکدیگر می‌کوبند.

 راهکار

{ادامهٔ مطلب را در پست بعدی بخوانید. ان‌شاءالله.}

۳۱ فروردین ۱۴۰۱

🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

جنگ و صلح همسران (۲۰)

جنگ و صلح همسران (۲۰)

نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری

 نه به سیاست، آری به کیاست (۱)

سیاست، ازمقوله‌های پرهیبت است و پیچ در پیچ، تو در تو، خطردار، هلاکتبار، مگر برای اهلش و در مکانت ویژه‌اش.
پزشک و پزشکی را در نظر آورید. کسی می‌تواند در قلمرو پزشکی نظر دهد و به درمان اقدام کند که درس طبابت را خوانده باشد، دوره‌های درمانی را گذرانده باشد و از اساتید فن، مجوز گرفته باشد و نیز با احتیاط عمل کند. و اگر بخواهد درمان‌های سنگین یا جراحی کند، باید متخصص و فوق تخصص باشد. اگر چنین نباشد، هلاک می‌کند و هلاک می‌شود.
کار سیاست، مانند کار طبابت است، بلکه سنگین‌تر. هرکس، بدون دانش لازم و بدون کارورزی و کاردانی کافی وارد عرصهٔ سیاست شود، هلاک می‌شود و هلاک می‌کند.
دین و دنیا، اعصاب و روان، آبرو و حیثیت خود و دیگران را تباه می‌کند. سیاست‌ورزی، دست کم، به اندازهٔ پزشکی، نیازمند دانش و تجربه است.
سخن اکنونی‌مان دربارهٔ سیاست‌ورزی همسران است.
از اموری که در میان برخی از همسران، نه! بسیاری از ایشان، جنگ برپا می‌کند، سیاست‌بازی است. سیاست، در جامعهٔ ما، «بی‌قاعده» است. معیوب است.
اگر این سیاست معیوب، به خانه و خانواده وارد شود، دمار در می‌آورد.
حال اگر کار سیاست، به جناح‌بندی‌های متعصبانه بکشد، بدتر می‌شود.
ما، در مشاوره‌هایمان، شاهد نزاع‌های همسران، بر سر سیاست‌بازی و جناح‌بندی‌ها هستیم؛ یکی از همسران، طرفدار این جناح است و دیگری هوادار جناح دیگر. و گاهی میدان‌هایی هولناک می‌سازند و چنان با تیغ سیاست، بر سر و جان یکدیگر می‌نوازند که زندگی‌شان را هلاک می کنند.

 برشی از کتاب «نبرد بی‌برنده»

عرصهٔ سیاست، ویژگی‌های تندی دارد که گاهی بحران‌ساز است. بحران‌های سیاسی، گاهی چنان تند می‌شود که به مرز خطر می‌رسد. و اگر با تدبیر، مدیریت نشود، به همهٔ شؤون زندگی خانوادگی، زیان می‌زند و حتی حیات زوجیت را فلج می‌کند. اختلاف نظرهای زن و شوهر، در مسائل سیاسی، اگر بالا گیرد و با مهارت مهار نشود، به طوفانی بدل می‌شود که بیم آن است که خیمهٔ زندگی خانوادگی را از بنیان برکَنَد و آن را به دوردست‌ها و در دره‌های هولناک پرتاب کند.
همسران عاقل کسانی‌اند که هنگام «بحران»، زندگی را با شکیبایی اداره کنند؛ چونان کشتی‌بانانی ماهر، که به‌گاه طوفانی‌شدن دریا، کشتی را صبورانه و ماهرانه هدایت کنند و از افتادنش در غرقاب، مصون بدارند.

{ادامهٔ مطلب را در پست بعدی بخوانید. ان‌شاءالله}

۲۶ فروردین ۱۴۰۱

🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1