۳۰
خرداد
نوشته ای از خانم طیبه نوحی، استاد دانشگاه.
🔹یکی از مواردی که جزء آسیب های زندگی زناشویی محسوب شده و باعث سلب آرامش خواهد شد، عدم توجه به حفظ حریم شخصی طرف مقابل است.
🔸لازمه حرمت شخصیت و فطریات یک انسان و ارتباطات اجتماعی او، منع نظارت بر بخش خصوصی زندگی هر شخص است.
این مورد در خانواده و در مورد زوجین نیز صدق می کند، چرا که هر یک از طرفین، علاوه بر زندگی زناشویی، حریم خصوصی و فضای اجتماعی و ذهنی مربوط به خود را دارند که به صرف زندگی مشترک، نمی توان آن را برای طرفین نادیده گرفت.
🔸مساله مرز و حریم و ورود به آن و اختلاف در مصادیق آن، ریشه بسیاری از اختلافات در زندگی ها خصوصا در عصر معاصر شده است.
حریم خصوصی، در همه جوامع و مکاتب، پذیرفته شده است و حتی از آن حمایت تمام قد نیز می شود.
اسلام نیز از این قاعده مستثنی نیست و به همین دلیل، مواردی از قبیل تجسس، تهمت، قذف، غیبت، و سوء ظن را حرام دانسته است.
🔸حفظ حریم فرد امری دور از انتظار نیست، چراکه هر فرد انتظار دارد در زندگی شخصی خود، بدون دخالت دیگران، آرامش داشته باشد، که این توقعی کاملا منطقی است.
