میهمان خوانده (ماه رجب) و میهمان ناخوانده (بلای کرونا)!

یا من ارجوه لکل خیر

در این روزهای پر از دلهره، نیازمند دست یاری‌گر توایم؛ تویی که فرمودی: «ادعونی استجب لکم؛ بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را» در این روزهای آکنده از ترس و نومیدی، تنها چیزی که طوفان درونی‌ام را آرام می‌کند، قرارگرفتن در ماهی است که به فرمودهٔ رسول مهربانی‌ات - صلواتک علیه و آله - ماه ریزش رحمت سرشارت بر جان بندگان است؛ بندگان آرام و ناآرامت.
در این روزهای سرگشتگی، که مردمان از دست میهمانی ناخوانده و موذی در فغان و عذابند، من اما سرخوش و شادکامم که دوباره به سویت، به آغوشت بازگشتم.
خداوندگارم، خدایم، مرا دریاب، مرا دریاب، مرا دریاب!
ای آنکه یادت «تطمئن‌القلوب» است!
بهره‌مندی از ماه آمرزشت را روزی‌ام بنمای.

به قلم خانم فائزه بیدگلی - سطح سه فقه و اصول حوزه، فوق لیسانس ادیان دانشگاه
۹۸/۱۲/۲۶

فراز و فرودهای راه ازدواج

بازار ازدواج!

نگارنده نزدیک به هفت سال (تقریباً از اواخر دورهٔ دانشجویی) است که وارد روند طولانی انتخاب همسر شده‌ام. علت طولانی‌شدن ناخواسته این روند برای بنده، بعضی از مسائل شخصی و خانوادگی بوده که آن را به فرآیندی کسالت‌بار تبدیل کرده است، اما از طرفی این حُسن را داشته که به‌دلیل برخورد مستقیم با مسائل مربوط به انتخاب همسر و ازدواج، تجربیاتی نقادانه از وضعیت فعلی همسرگزینی در جامعه داشته باشم که شاید کمتر در متون و منابر رسمی پیدا شود. سعی می‌کنم در ادامه به اختصار موارد مهم را عرض کنم:
- در حالت کلی (در مورد اکثریت ازدواج‌ها و نه اقلیت ۲۰-۳۰ درصدی) ما در وضعیت فعلی با پدیدهٔ «بازار ازدواج» مواجه هستیم؛ یعنی پدیده‌ای که چه در روش سنتی انتخاب همسر (با اقدام اولیه از طرف خانواده) و چه نوع شبه‌مدرن آن (با اقدام اولیه از طرف یکی از طرفین) برخلاف سنت‌های گذشته عمل می‌شود. در روش سنتی و اقدام از طرف خانواده، معمولاً مواردی مانند: سازگاری، اهل کار و فعالیت بودن و دیانت فرد و خانوادهٔ او ملاک معرفی و اقدام از طرف خانواده‌ها بوده است (حتی اگر درخواست اولیه توسط فرزندان و بر اساس عشق و علاقهٔ فیمابین می‌بود). در روش شبه‌مدرن که بعدها بیشتر مطرح شد، آشنایی زوجین پیش از ازدواج ملاک عمل خانواده بود و معمولاً عشق و علاقهٔ، محرک این نوع ازدواج‌ها و ملاک آنها بوده است.

نبرد بی‌برنده

«نبرد بی‌برنده» را دریابید!


افتخار آشنایی من با استاد علی‌اکبر مظاهری، به دوازده سالی می‌رسد؛ تقریبا از زمانی که خواستم زندگی‌ام را با همسرم به اشتراک بگذارم. در طول دوران این زندگی مشترک، همواره از تجربه‌ها و راهنمایی ایشان بهره برده‌ام.
یکبار به استاد گفتم:
از میان آثارتان یکی برای من خیلی جذاب و دلرباست. البته همه کتاب هایتان مفیدند، اما «نبرد بی‌برنده» چیز دیگری است.
گفتم که شاید چون من ازدواج کرده‌ام و دیگر «جوانان و انتخاب همسر» و «جوانان و دوران نامزدی» به کارم نمی‌آیند (البته فعلاً که فرزندانم هنوز کوچک‌اند) ولی اگر بخواهم از میان «فرهنگ خانواده» و «آداب عشق‌ورزی» و «نبرد بی‌برنده» یکی را انتخاب کنم، «نبرد» را برمی‌گزینم.

دوستت دارم!

چند روز پیش یکی از دانش‌آموزان کلاس چهارمم تکلیفش رو انجام نداده بود.
بعد از اینکه دلیل این موضوع رو پرسیدم، بهش گفتم: «اسمت رو توی دفترم یادداشت کردم، اگر بی‌نظمی رو تکرار کنی، دفعهٔ بعد در روزنگارت می‌نویسم و باید والدینت ببینن و پاسخ بِدن.»
گفت: «دیگه تکرار نمی‌کنم.»
ظهر که مدرسه تعطیل شد، اومد و گفت: «خانوم! بی‌نظمی امروزم توی کارنامه‌ام تأثیر داره؟»
گفتم: «تو ماه منی! من مطمئنم که شما دیگه بی‌نظمی نمی‌کنی. اگه تکرار نشه نادیده می‌گیرم. مطمئن باش.»
بعد صداش کردم و گفتم: «ستایش! من خیلی دوستت دارم.»
خندید و گفت: «منم دوستتون دارم.»
بعد از چند روز اومد و گفت: «خانوم! یادتونه چند روز پیش بهم گفتین که دوستم دارین؟»
گفتم: «بله یادمه.»
گفت: «تا حالا کسی این جمله رو بهم نگفته بود. هیچ‌کدوم از معلم‌ها هم تا حالا بهم نگفته بودن که دوستم دارن. شما اولین معلمی بودین که بهم گفت دوستم داره. من خیلی شما رو دوست دارم.» زبونم بند اومد. فقط تونستم بغلش کنم و بگم من حرف دلمو گفتم و خیلی دوستت دارم.
خندید، چشماش برق زد و رفت.

زهرا نصیری - آموزگار

بر قامت قلم

گام‌هایی کوتاه، اما استوار برای رسیدن به قله

نوشتن، بهترین راه برای پل‌زدن به افکار است. در ابتدا گمان می‌کردم نوشتن کاری است بسیار دشوار، اما از استادم شنیدم که حرف‌زدن مقدمه نوشتن است؛ کسانی که خوب حرف می‌زنند، نیمی از راه نویسندگی را رفته‌اند.
گفتار، فرصت کوتاه مبادلهٔ تجربیات است، اما نوشتار، مجالی است ماندگار.
مهم آن است که از نوشتن نهراسیم. نویسندگان ماهر نیز از ابتدا نویسنده به دنیا نیامده‌اند!
برای دست‌به‌قلم‌شدن باید نقشهٔ راه داشت و بر راه نقشه، راه نوردید. این امر باعث می‌شود تا راه رفته را بازنگردید یا زمان طولانی به‌ دور خود نچرخید!

نبرد با کرونا

دکترجان! خداقوت

این ایام، بیش از همیشه، به شمایان افتخار می‌کنیم؛ می‌بالیم به شما پزشکان، پرستاران، پیراپزشکان، کادر بیمارستان، و همه‌تان که با کروناویروس نبرد می‌کنید تا مردمانمان آرامش یابند.
خداوند پاداشتان دهد، دلاوران بی‌هراس!

علی‌اکبر مظاهری
۹۸/۱۲/۱۱

نقد و نظر

گوشه‌هایی از بازتاب «با نیاز جنسی‌ام چه کنم؟» (۱)

اشاره:
انتشار مطلب «با نیاز جنسی‌ام چه کنم؟» که در تاریخ ۹۸/۱۱/۲۰ منتشر شد، بازتاب گسترده‌ای داشت. گوشه‌هایی از آن را بخوانیم:

یک خانم:
درود بر شما.
همهٔ این موارد؛ راهکارهای مهار غریزهٔ جنسی، را اجرا می‌کنم، ورزشکار هم هستم. چند سال پیش همین روش را امتحان کردم و متوجه شدم که ورزش و فعالیت باعث می‌شود بتوانم خودم را از این نظر کنترل کنم و به گناه نیفتم، ولی متأسفانه نمی‌توانم به تنهایی‌ام فکر نکنم... .

مهندس سید یاسر دیباجی (فوق ‌لیسانس مهندسی صنایع، از دانشگاه لینکشوپینگ سوئد):
عرض سلام و ارادت.
درخصوص این مطلب، هرچند راهکارها درست است و تا حدودی نیاز را کاهش می‌دهند، لکن در جامعهٔ امروز به‌راستی راه‌حل کامل نیست.

نامت ترانه هفت آسمان است یا علی!

دلگویه‌ای دربارهٔ نهج‌البلاغۀ پارسی

امروز به بهانه‌ای سراغ کتاب ارزشمند «نهج‌البلاغهٔ پارسی» جناب استاد علی‌اکبر مظاهری رفتم. با بازکردن و تورق آن، به متنی که روی جلد نوشته شده بود، بیش از پیش ایمان پیدا کردم:
«گزیده‌ای از زیباترین و شورانگیزترین خطبه‌ها، نامه‌ها و حکمت‌های نهج‌البلاغه».
خیلی شگفت‌زده شدم و لذت بردم از اینکه این کتاب به‌طور کامل فارسی است و متن عربی عبارت‌ها در آن آورده نشده است! چراکه در آثار نویسندگان دیگر - غالباً - هم متن عربی و هم ترجمهٔ فارسی آمده است؛ از این‌رو قسمت اعظم زمان و تمرکز بنده، به تطبیق ترجمه با متن اصلی مصروف و از تمرکز بر ترجمه کاسته می‌شود.
«ای مردم! سینه‌ٔ امواج فتنه‌ها را با کشتی‌ها‌ی نجات بشکافید و از گرداب‌ها‌ی آشوب‌ها به‌‌ در آیید و از دشمن‌کیشی کناره جویید و تاج‌های موهوم فخرفروشی و برترنشینی را از سرهایتان فرو افکنید.»*۱