اخلاق خانواده (۲)

تکمله‌ای بر «همسران! از هم انتقاد نکنید»

نوشته‌ای از برادر اخلاق‌مدارمان، مشاور ارجمند، جناب استاد پاکنهاد:

با‌ سلام و ارادت خدمت استاد مظاهری عزیز
طاعاتتان قبول حضرت حق. ان‌شاءالله.
ممنونم از مطالبی که در کانال قرار می‌دهید.
در آخرین مطلبی که درج فرمودید، با عنوان «همسران! از هم انتقاد نکنید»، نکاتی به ذهن بنده رسید که عرض می‌کنم:
۱. درست است که مجادله، در دین ما‌ نهی شده است؛ چراکه ریشه در کفر دارد (من دعائم الکفر) و عیب‌جویی هم هکذا؛ چراکه با مثبت‌نگری و خیراندیشی در تضاد است، اما انتقاد اینگونه نیست.
۲. انتقاد، به‌خلاف دو مورد مذکور، فقط دارای بار منفی نیست. نقد صحیح، دلسوزانه و عالمانه، توأم با رعایت مقدمات و شرایط نقد، آن‌‌هم به‌صورت منصفانه، عامل رشد و حتی موجب تحکیم روابط است.
۳. اگر امروزه همسران، به‌دلیل عدم آگاهی و توانمندی در نقد صحیح، دچار مشکلاتی می‌شوند، وظیفه آگاهان و دلسوزانی مانند جناب‌عالی است که روش انتقاد‌ صحیح و شرایط و حتی زمان انتقاد و چگونگی آن‌را بیان فرمایید تا جوانان و خانواده‌ها خود را از این گوهر ارزشمند محروم نکنند.
۴. عمل غلط و تفکر غلط،
نباید آگاهان و عالمان را به‌سوی نتیجه‌گیری غلط سوق دهد.
از جسارت خود، که مثل همیشه درس پس‌داده‌ام، عذرخواهم و برای توفیق بیش از پیشتان، دعاگو.

۹ خرداد ۹۸

زمزمه‌های عاشقی (24)

دعای روز بیست‌و‌چهارم ماه مبارک رمضان

ای خدایی که زود راضی می‌شوی و با بی‌کران رحمتت، توبه‌کنندگان را می‌نوازی، نمی‌گویم از من راضی باش و چنانم کن که مورد رضایت حضرتت باشم؛ چون باور دارم که چنین درخواستی گستاخی بزرگی است؛ من که هستم و چه دارم که از درگاه کبریایی‌ات طلب رضایت کنم!؟ بلکه با تمام جان از درگاهت مسئلت دارم که مرا به مقام رضا برسانی و از خودت راضی کنی؛ آنگاه هرگز نخواهم خواست جز آنچه را که رضای تو در آن است.
یا سریع‌الرضا در این روز با زبان روزه‌داران تو را می‌خوانم: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ فِیهِ مَا یُرْضِیکَ وَ أَعُوذُ بِکَ مِمَّا یُؤْذِیکَ‏ وَ أَسْأَلُکَ التَّوْفِیقَ فِیهِ لِأَنْ أُطِیعَکَ وَ لاَ أَعْصِیَکَ یَا جَوَادَ السَّائِلِینَ‏؛ خدایا! در این روز از تو درخواست مى‌کنم آنچه را که رضاى تو در آن است و به تو پناه مى‌برم از آنچه تو را ناپسند است و از تو توفیق مى‌‏خواهم که در این روز همه را به فرمان تو باشم و هیچ نافرمانى نکنم، اى عطابخش سائلان!»

زهرا نصیری / روزنامهٔ مردم‌نو

زمزمه‌های عاشقی (23)

دعای روز بیست‌وسوم ماه مبارک رمضان

لحظه‌ای تفکر‍! لحظه‌ای تأمل! لحظه‌ها به حرکت پرشتاب خود ادامه می‌دهند و شب قدر رو به پایان است. تا من و ما را چه نصیب آید و تقدیرمان چه‌سان مقدر شود...
الهی! معرفت دعای نیکو در من نیست، پس تو از کرمت بهترین عنایتی که به برترین بندگانت می کنی را نصیب من گردان. این خواسته‌ای بزرگ اما دست‌یافتنی است؛ چراکه من نبودم و تو به من نعمت وجود ارزانی داشتی؛ پس اجابت این دعا نیز از کان جود و کرمت به‌دور نخواهد بود.
در این روز با دلی آکنده از امید به مغفرت، هم‌دل و هم‌زبان با روزه‌داران، تو را می‌خوانیم:
«اللهمّ اغسِلْنی فیهِ من الذُّنوبِ وطَهِّرْنی فیهِ من العُیوبِ وامْتَحِنْ قَلْبی فیهِ بِتَقْوَى القُلوبِ یا مُقیلَ عَثَراتِ المُذْنِبین؛ خدایا! بشوى مرا در این ماه از گناه و پاکم کن در آن از عیب‌ها و آزمایش کن دلم را در آن به پرهیزکارى دل‌ها اى چشم‌پوش لغزش‌هاى گناهکاران!»

زهرا نصیری

زمزمه‌های عاشقی (22)

دعای روز بیست‌ودوم ماه مبارک رمضان

الهی! چگونه گویمت که از من خشنود باش، حال آنکه چیزی از خود ندارم که عرضه کنم و هر آنچه هست، همه از ناحیه‌ٔ توست. ای کریمی که بی‌بهانه می‌بخشی، انتظار عطایت دل را به رشتهٔ امید گره زده تا آنجا که چشم انتظار فرونمی‌بندد. ای صاحب کرم! در ضیافت کریمانه‌ای که به‌پا کرده‌ای برترین نصیب و بهره را روزی‌مان کن و از نیکی‌ها آنچه را که تو می‌دانی و ما نمی‌دانیم عطایمان فرما... به کرمت ای مهربان‌ترین مهربانان!
معبودا! در این روز دل را برای شب قدری دیگر مهیا می‌کنیم و هم‌دل و هم‌زبان با روزه‌دارن تو را می‌خوانیم:
«اَللّهمَّ افتَح لی فیه ابوابَ فَضلکَ وَ اَنزل عَلَیّ فیه بَرَکاتکَوَ وَفّقنی فیه لموجبات مَرضاتک و اسکنّی فیه بحبوحات جَنّاتکَ یا مجیبَ دَعوَه المضطَرّینَ؛ خداوندا! در این روز بر من درهای فضل و کرمت را بگشا و برکاتت را نازل فرما و بر موجبات رضا و خشنودیت موفقم بدار و در وسط بهشت‌هایت مرا مسکن ده، ای پذیرنده دعای پریشانان و درماندگان!»

زهرا نصیری

زمزمه‌های عاشقی (21)

دعای روز بیست‌ویکم ماه مبارک رمضان

الهی! شب‌های قدر اوج ضیافت رحمانی توست. دل را شعفی فزاینده و در عین حال اندوهیست فراهم. شوق و شعف آن برای میهمانی بر خوان بابرکت توست و اندوهش از آوای رحیلیست که در گوش جان می‌پیچد و یادآوری می‌کند: هان! غافل مباش! مبادا بهار قرآن به‌سر آید و تو را نصیبی از آن نباشد!

خدایا چنان کن سرانجام کار
تو خشنود باشی و ما رستگار

خدایا! در این روز نیز هم‌دل و هم‌زبان با روزه‌داران تو را می‌خوانم:
«اللهمّ اجْعَلْ لی فیهِ الى مَرْضاتِکَ دلیلاً ولا تَجْعَل للشّیْطان فیهِ علیّ سَبیلاً واجْعَلِ الجَنّةِ لی منْزِلاً ومَقیلاً یا قاضی حَوائِجَ الطّالِبین؛ خدایا! قرار ده برایم در آن به‌سوى خشنودى‌هایت راهنمایى و قرار مده شیطان را در آن بر من راهى و قرار بده بهشت را برایم منزل و آسایـشگاه، اى برآورندهٔ حاجت‌هاى جویندگان!»

زهرا نصیری

زمزمه‌های عاشقی (۲۰)

دعای روز بیستم ماه مبارک رمضان

الهی! «بهشت» آرزوی زاهدان و نعمت از دست‌رفتهٔ کافران است، اما خوشا آنان که بهشتشان تو هستی و در زمزمه‌های عاشقانه‌شان از تو، جز تو طلب نمی‌کنند.

سالک از تو غیر تو هرگز نخواست
دادن این، نی غریب از کان جود

معبودا! قرآن را نامهٔ تو به انسان می‌دانم و چه دل‌انگیز است خواندن نامهٔ معشوقی که خود عاشقی خیرخواه است. در دیدگانم نور معرفت قرار ده تا در میان خطوط نامه‌ات، ببیند آنچه را که باید ببیند، بشناسد «صراط مستقیم» را و بداند که «نبأ عظیم» چیست...

در این روز، هم‌دل و هم‌زبان با روزه‌داران تو را می‌خوانم، ای بهشت من!

«اللَّهُمَّ افْتَحْ لِی فِیهِ أَبْوَابَ الْجِنَانِ وَ أَغْلِقْ عَنِّی فِیهِ أَبْوَابَ النِّیرَانِ وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِتِلاوَةِ الْقُرْآنِ یَا مُنْزِلَ السَّکِینَةِ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ؛ خدایا! امروز درهای بهشت را بر رویم بگشا و درهای آتش دوزخ را بر رویم ببند و توفیق تلاوت قرآن را روزی‌ام کن. ای آرام‌بخش دل‌های مؤمنان!»

زهرا نصیری

زمزمه‌های عاشقی (19)

دعای روز نوزدهم ماه مبارک رمضان

ای آنکه همیشه حاضر و ناظری! چون ناظری چه گویم و چون حاضری چه جویم؟!
الهی کدام نصیب، بهتر و نیکوتر از رسیدن به لقای توست؟!
معبودا! بسان نوزادی که آغوش مادر را گرم‌ترین و تنها ملجأ خود می‌داند، امید و پناهی جز تو در دل نداریم و در شب قدر خود را به آن آغوش مهربان سپردیم.
در این روز نیز تو را به زبان روزه‌دارانت می‌خوانیم:
«اللّهمّ وفّرْ فیهِ حَظّی من بَرَکاتِهِ وسَهّلْ سَبیلی الی خَیراتِهِ ولاتَحْرِمْنی قَبولَ حَسَناتِهِ یا هادیاً الی الحَقّ المُبین؛ خدایا! زیاد بگردان در آن بهره مرا از برکاتش و آسان کن راه مرا به‌سوی خیرهایش و محروم نکن ما را از پذیرفتن نیکی‌هایش، ای راهنمای به‌سوی حـق آشکار!»

زهرا نصیری

زمزمه های عاشقی (18)

دعای روز هجدهم ماه مبارک رمضان

شب‌های ماه رمضان یکی پس از دیگری سپری شد و اکنون به شبی رسیده‌ایم که می‌تواند نقطه عطف زندگی هر کسی باشد.
الهی در این شب‌های آسمانی طعم شیرینی بندگی را نصیبمان کن و تمام اعضا و وجودمان را به بندگی حضرتت معطوف دار و برترین‌ عنایتی که به خوبانت عرضه می‌کنی، بر ما نیز مقدر فرما که تنها تو می‌دانی آن نعمت و رحمت کدام است.
شب وصل است و طی شد نامه هجر
سلام فیه حتی مطلع الفجر
در این روز تو را به زبان روزه‌دارانت می‌خوانم تا دلم را برای شب وصل مهیا سازم:
«اللَّهُمَّ نَبِّهْنِی فِیهِ لِبَرَکاتِ أَسْحَارِهِ وَ نَوِّرْ فِیهِ قَلْبِی بِضِیاءِ أَنْوَارِهِ وَ خُذْ بِکلِّ أَعْضَائِی إِلَی اتِّبَاعِ آثَارِهِ بِنُورِک یا مُنَوِّرَ قُلُوبِ الْعَارِفِین؛ خدایا! مرا در این روز برای برکات سحرها بیدار و متنبه ساز و دلم را به روشنی انوار سحر منور گردان و تمام اعضا را برای آثار و برکات این روز مسخر فرما، به حق نور خود ای روشنی‌بخش دل‌های عارفان!»

زهرا نصیری / روزنامهٔ مردم‌نو

زمزمه‌های عاشقی (17)

دعای روز هفدهم ماه مبارک رمضان

خدایا! از کودکی آموختم تو همانی که نامه نانوشته را می‌خوانی. حدیث دل جز به درگاه کبریایی‌ات بازگو نخواهم کرد و نامه دل جز در حریم امن‌ تو نخواهم گشود؛ باور دارم که از دلم آگاهی و نیاز دلم را بدون شرح و بیان خوب درمیابی. یاری‌ام کن تا جوارحی را که تو عطایم کردی جز در راه بندگی حضرتت، مصروف نسازم و رشته امیدم را جز به رحمت بی‌دریغت معطوف نکنم.
ای آگاه به نهان دل‌ها! امروز تو را با زبان روزه‌داران چنین می‌خوانم:
«اللهمّ اهْدِنی فیهِ لِصالِحِ الأعْمالِ واقْـضِ لی فیهِ الحَوائِجَ والآمالِ یا من لا یَحْتاجُ الى التّفْسیر والسؤالِ یا عالِماً بما فی صُدورِ العالَمین صَلّ على محمّدٍ وآلهِ الطّاهِرین؛ اى خدا! در این روز مرا به اعمال صالح راهنمایى کن و حاجت‌ها و آرزوهایم را برآورده ساز، اى کسى که نیازمند به شرح و سوال بندگان نیستى، اى خدایى که به سرایر خلق آگاهى، درود فرست بر محمد و آل اطهار او!»

زهرا نصیری / روزنامه مردم‌نو

زمزمه‌های عاشقی (16)

دعای روز شانزدهم ماه مبارک رمضان

الهی! چون نیک می‌نگرم، عافیت این سرای و آن سرای در نیکی و حُسن خُلق با مردم خلاصه است؛ آنسان که مهرورزی با دیگران، بهشت را به جان آدمی نزدیک می‌کند و حُسن معاشرت با ایشان، زندگی را رونق می‌بخشد. خوشا آنان که این نعمت بزرگ را از خدای بزرگ خود تحفه گرفته‌اند!

پس ای خدای مهربان! تو را با زبان روزه‌داران می‌خوانیم و درخواست خویش به درگاهت عرضه می‌کنیم:
«اللهمّ وَفّقْنی فیهِ لِموافَقَةِ الأبْرارِ وجَنّبْنی فیهِ مُرافَقَةِ الأشْرارِ وأوِنی فیهِ بِرَحْمَتِکَ الى دارِ القَرارِبالهِیّتَکِ یا إلَهَ العالَمین؛ خدایا! در آن به سازش‌کردن با نیکان توفیقم ده و دورم دار در آن از رفاقت بدان و جایم ده در آن با مهرت به‌سوى خانه آرامش، به خدایى خودت اى معبـود جهانیان!»

زهرا نصیری / روزنامهٔ مردم‌نو