درد دل یک پسر

    » دلنوشته ای از آقای سید سبحان حسینی

استاد گرامی جناب آقای مظاهری، با عرض سلام و ادب؛
چندی پیش از خبر انتشار کتاب ارزشمند «دختران و انتخاب همسر» بسی خرسند گشتم.
    آری، در جامعه امروزی ما هستند دختران نجیبی که خود را به زیور عفاف آراسته و در انتظار همسر آینده خود نشسته اند، اما به هر دلیلی خواستگار مناسبی سوی ایشان آهنگ اشتیاق سر نداده است.
    چه اشکالی دارد دختران نیز، همانند پسران، البته با حفظ حیا و مراعات شئون دختر جامعه اسلامی، بتوانند همسر آرزوهای خود را برگزینند؟!
مگر نه این است که حضرت خدیجه، بزرگ بانوی عالم، در اوج کمالات و فضایل ، خود به پیام آور رحمت حضرت ختمی مرتبت محمد منتخب صل الله علیه و آله و سلم پیشنهاد ازدواج دادند؟
    اگر چه این امر، با عرف امروزی جامعه سازگاری ندارد، لیکن با تلاش اساتید فرهیخته ای همچون شما و فرهنگ سازان دلسوز، می توان بر برخی رسوم افراطی عوام، غلبه کرد.
    به امید آن روزی که هر دختر عفیف و پسر غیور، کبوتر آرزوهای خود را بیابند و عاشقانه تا ساحل شیدایی با هم به پرواز درآیند.
الهی که چنین باشد.

اما یک درد دل!...
دردی که امروزِ پسران را می آزارد و فردای دختران را.
    آیا این دختران همان هایی نیستند که در سال های عنفوان جوانی هیچ خواستگاری را به محضر نمی پذیرفتند؟
    آیا ایشان همان هایی نیستند که در برابر پسران متشخصی که به خواستگاری ایشان می آمدند ابروان خود را گره می زدند و با غرور، جوان های خوب جامعه را از خود می راندند؟
    همان هایی که به قصد ادامه تحصیل، پشت به زندگی مشترک کردند و اکنون که رو به سوی ازدواج دارند دیگر از آن خواستگاران مصر و طالب، خبری نیست.
    آیا خانواده های ایشان از همان دسته های هستند که سربازی، شغل، مسکن و .... را از شروط اساسی ازدواج می دانسته و اخلاق و ایمان جوانان را به حاشیه رانده اند؟
    همان پدران سخت گیری که به خاطر چند سکه، بخت دختر دلبند خود را تیره و شیرینی عشق را بر کام جوانان تلخ می کردند؟
    یا آن مادرانی که در مسیر تحقیقات، دنیا را زیر و رو می کنند و بعد که دلیلی برای رد خواستگاران ندارند، دست به دامن خرافات و رؤیاها می شوند؟
    این پدران محترم و مادران عزیز از کدام رو ، با کدام حجت شرعی یا دلیل منطقی، دست رد به سینه جوانان برومندی که توان اداره زندگی را دارند و خود را به زینت اخلاق و ایمان آراسته اند، می زنند؟
    این پدرانی که روی نورچشمی‌های خود با سکه قیمت گذاری می کنند پاسخ دهند آیا خودشان، هنگام آغاز زندگی، از تمامی امکانات برخوردار بوده اند و یا با مشقت و زحمت و عاطفه، مقدمات زندگی را فراهم آورده اند؟
    باید کتابی هم نوشت با عنوان «پسران و مشکلات ازدواج» تا بخوانند همان ها که با وسواس و سخت گیری راه را بر ازدواج جوانان سد می کنند و از جوانان با انگیزه و با عرضه، سرخوردگانی ناکام و افسرده عمل می آورند.
به امید آن روزی که همه دختران پاک و پسران سالم عالم با سادگی و بی تکلقی در اوج عزت و محبت با هدایت خانوادهاشان دل در گرو یکدیگر نهند و فرداهای روشنی را برای هم رقم بزنند.
    به امید آن روزی که ایمان و اخلاق، اساسی ترین معیارهای زندگی مشترک قرار گیرند و پدران خیراندیش و مادران دلسوز، به مسیر مشکلات مالی و نظایر آن، به چشم اغماض بنگرند.
    اینگونه که باشد، فساد و بی اخلاقی نیز از جامعه اسلامی ما رخت خواهد بست. ان شاءالله.

زندگی عرصه یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد.

سپاس فراوان.