ظلمی بی‌جبران (۴)

همدلی و همراهی (۳)

اشاره:
انتشار پست "ظلمی بی‌جبران. دختری که پیر شد"، بازتاب‌هایی داشت. برخی، مانند آن دختر چهل‌ساله، نالیدند و خود را مانند او نامیدند. دیگرانی با او همدردی کردند و دلداری‌اش دادند. و دیگرانی دیگر، ناله‌های او را ناروا شمردند و وی را نهیب زدند که برخیزد و شهامت ورزد و به پیش تازد.
چند پیام از هر سه گروه را می‌آوریم. همراهی‌مان کنید.
۳. خانم نرگس مرادی (کارشناس ارشد فلسفه هنر ) نوشته‌اند:

 مردان فرزندداری که به دلیل جدایی یا بیماری، همسر خود را از دست داده‌اند و قصد فرزندآوری ندارند، اما نیاز زیستی و عاطفی و سایر کارکردهای یک زندگی مشترک را دارند، می‌توانند همسران مناسبی باشند برای خانم‌های مجردی، که به هر دلیل، امکان تشکیل زندگی را تا قبل از سن قطع باروری خود نیافته‌اند.
 اگرچه یکی از کارکردها و اهداف اصلی تشکیل زندگی مشترک، فرزندآوری است، اما این مهم، تنها دلیل و علت غایی امر ازدواج نیست. به فرموده قرآن کریم در آیه 21 سوره روم: "وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ؛ از آیات خداوند سبحان این است که برای شمایان از جنس خودتان همسرانی آفرید تا نزد ایشان آرامش یابید و میان شما دوستی و محبت قرار داد. همانا در این امر، نشانه‌هایی است برای گروهی که تفکر کنند."
 خداوند متعال دوستی و محبت و آرامش حاصل از ازدواج را برتر از فرزندآوری نهاده است. پس می‌توان این‌گونه نیز تعبیر نمود که همواره نیاز به ازدواج و همسریابی و آرامش حاصل از آن، بر مساله فرزند آوری، اولویت دارد.
 بنابراین نه مردانی از این دست، محکوم و مجبور به تحمل و کشیدن بار زندگی به تنهایی هستند و نه خانم‌هایی که فرصت فرزندآوری را از دست داده‌اند، مجبور به ادامه حیات به‌ صورت انفرادی‌اند.
با اینکه خانم‌هایی مانند خانم سامانی، دیگر فرصت فرزندآوری ندارند، اما این به معنی تنها زندگی‌کردن آن‌ها نیست. آنان می‌توانند در کنار مردی زندگی کنند که او نیز همسر خود را، به هر دلیل، از دست داده است.
کمک در امر تسهیل ازدواج این  دسته از مردان و زنان، از مصادیق باقیات صالحاتی است که امید به پاداش را در پیشگاه خداوند، برای نیکوکاران، افزایش می‌دهد.
به فرموده امام صادق(ع): هر فردی زمینه ازدواج مجردی را فراهم کند، از افرادی است که خداوند، در روز قیامت، به او نگاه [لطف آمیز] می‌کند. (الکافی، ج 5، ص 331).

۸/آذر/۹۷