جنگ و صلح همسران (۲۳)

 جنگ و صلح همسران (۲۳)

 نویسنده و مشاور: علی‌اکبر مظاهری

نه به سیاست، آری به کیاست (۴)

 افزوده‌ای بر آغاز مطلب «نه به سیاست، آری به کیاست»

 اشاره

بیشتر، نه! همه، الا بعضی از کسانی که در جامعهٔ ما سیاست می‌ورزند یا سیاست می‌بازند، الفبای سیاست را نمی‌دانند. نه این‌که متخصص در فن سیاست نیستند، دانش ابتدایی آن را نیز ندارند.
استادی داشتیم سیاست‌دان، که اکنون به جهان دیگر رفته است. ایشان می‌گفت: «همان‌گونه که نمی‌شود با خواندن رسالهٔ عملیه، فقیه شد، نمی‌توان با خواندن روزنامه و شنیدن اخبار، سیاست‌دان شد. برای سیاست‌دان‌شدن باید درس سیاست خواند، همان‌گونه که برای فقیه‌شدن، باید درس فقه خواند.»
سخن ایشان بلندمرتبه است. رضوان الاهی بر ایشان.

در همهٔ علوم و تخصص‌ها، همین‌سان است. هیچ دانشی را، هیچ تخصصی را، هیچ حرفه‌ای را، هیچ رشته‌ای را ندیده‌ام که به اندازهٔ دانش سیاست، کار سیاست، فن سیاست، بی‌مقدار شده باشد. چنان بر خاک افتاده که هر کس، بر آن پایی می‌کوبد. هر ریز و درشتی، در آن نظر می‌دهد. و چنین است که در این وادی هولناک و در این هرج و مرج بازار، آبروها می‌رود. حق‌ها پایمال می‌شود. غیبت‌ها و تهمت‌هایی انجام می‌گیرد آسان‌تر از آب‌خوردن و با خیال راحت.
حتی غیبت‌کردن و تهمت‌زدن و لجن‌مال‌کردن، جایز، نه! واجب شمرده می‌شود.
خداوند، با بانیان این بنیان ناراست و عاملان آن و مجریان آن، به عدلش رفتار کند، نه به فضلش!
گناهان سنگینی بر عهدهٔ اینان است. ایمان‌های نوجوانان و جوانان و دیگران بسیاری را، اینان ویران کرده‌اند و می‌کنند. پناه بر خدا!

 برویم بر سر موضوع بحث‌مان:
گفتیم: در روابط همسران، سیاست نباید و نیاید، بلکه کیاست و دیانت بباید و بباید...

🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1