با یک گل هم بهار می‌شود!
دوشنبه, ۱۳ تیر ۱۴۰۱، ۰۹:۳۲ ق.ظ
با یک گل هم بهار می‌شود!
در سوگ سَیّدِ «دعایی»
این سخن را که می‌گوید: «با یک گل، بهار نمی‌شود»، می‌شود اصلاح کرد. این‌چنین: اگر در فضایی باز و در هوای طبیعی، یک گل برویَد، بهار شده است دیگر!
برای ناامیدنشدن از آمدن بهار و شکفتن گل، باید یک گل شاداب را ببینیم و ببوییم و نشان دهیم و بگوییم: آهای! این گل است ها! بهار آمده!
آفتاب آمد، دلیل آفتاب
گر دلیلت باید از وی رو متاب!
برای ناامیدنشدن از وجود انسانیت، باید یک نفر انسان ناب را یافت و گفت: هان! این است ها! این انسان است!
سید محمود دعایی را ببینید! آهان! این است ها! این انسان است ها! انسانیت، هنوز هست. اخلاق، هنوز هست. روحانیت، هنوز هست.
خدایا! سپاس که نمی‌گذاری از اخلاق و انسانیت و «روحانیت»، ناامید شویم.
علی‌اکبر مظاهری
۲۷ خرداد ۱۴۰۱
🌐 zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
- ۰۱/۰۴/۱۳