عرفان ناب (۱۰)

عرفان ناب (۱۰)

نویسنده: #علی_اکبر_مظاهری

گواهان آدمیان

خداوند به آدمی می‌فرماید:

یَابنَ آدَمَ!
۱. مَلائِکَتی یَتَعاقَبُونَ بِالَّیلِ وَالنَّهارِ لِیَکتُبُوا عَلَیکَ ما تَقُولُ وَ تَفعَلُ مِن قَلیلِکَ وَکَثیرِکَ.
۲. فَالسَّماءُ تَشهَدُ بِما رَأَت مِنکَ.
٣. وَالأَرضُ تَشهَدُ عَلَیکَ بِما عَمِلتَ عَلى ظَهرِها.
۴. وَالشَّمسُ وَالقَمَرُ وَالنُّجُومُ یَشهَدنَ عَلَیکَ بِما تَقُولُ وَ تَفعَلُ.
۵. وَ أَنَا مُطَّلِعٌ عَلى مَخفیّاتِ خَطَراتِ قَلبُکَ.
۶. وَ لاتَغفَل عَن نَفسِکَ.
۷. فَإِنَّ لَکَ فِی المَوتِ شُغلٌ شاغِلٌ.
۸. وَ عَن قَلیلٍ أَنتَ راحِلٌ.
۹. وَ کُلُّ ما قَدَّمتَهُ مِنَ الخَیرِ وَالشَّرِ حاصِلٌ بِلازیادَةٍ وَ نُقصانٍ.
۱۰. وَ تَستَوفی غَداً ما کُنتَ فاعِلاً. ۱

ای فرزند آدم!
۱. فرشتگانم (که مأموران منند)، شب و روز در پی تواَند و مراقب اعمال تو، تا آنچه را می‌گویی و انجام می‌دهی، چه کم و چه زیاد، بنویسند.
۲. و آسمان ۔ نیز - آنچه از تو ببیند، شهادت می‌دهد.
٣. و زمین - هم - به آنچه روی آن انجام می‌دهی گواهی می‌دهد.
۴. و خورشید و ماه و ستارگان - نیز - بر گفتار و کردارت گواهند.
۵. و من - خود - بر اندیشه‌های پنهانی قلبت آگاهم.
۶. و (اکنون که چنین است و گواهان گوناگون احاطه‌ات کرده‌اند و همگی مراقب تو اند، پس) خودت - نیز - از خویشتن غافل مباش.
۷. زیرا مرگ (در پیش است) و گرفتاری فراوان در انتظار تو است (و به توشهٔ بسیار نیازمندی).
۸. و هنگامهٔ کوچ و رحلت تو نزدیک است.
۹. و آنچه را از پیش فرستاده‌ای، چه نیکی و چه بدی، بی‌کم و کاست، آماده است.
۱۰. و فردا (در آینده‌ای نزدیک) آنچه را عمل کرده‌ای کاملا در می‌یابی.

چشمان همیشه‌بیدار!

ما آدمیان در جهانی زندگی می‌کنیم که چشمانی تیزبین و همیشه‌بیدار، نظاره‌مان می‌کنند و تمامی گفتار و رفتار و کردارمان را - با دقت و امانت - ثبت و ضبط می‌نمایند. پدیده‌های پیرامون ما، آیت‌ها و مأموران خداوندند و همگی سمیعند و بصیرند و هوشمند، گرچه با نامحرمان، خاموشند:

جمله‌اجزاء، در تحرّک، در سکون
ناطقان که: «إنّا إلَیهِ راجِعُون.»
جمله‌اجزاءِ زمین و آسمان
با تو می‌گویند روزان و شبان:
ما سمیعیم و بصیریم و هُشیم
باشما نامحرمان ماخامُشیم
خامشیم ونعرۂ تکرارمان
می‌رود تا پایتخت یارمان
چون شما سوی «جمادی» می‌روید
آگه از جان «جمالی» کی شوید؟! ۲

و هنگامهٔ برپایی دادگاه عدل‌الاهی، که پرونده‌هامان گشوده می‌شود، حضور می‌یابند و بر آنچه دیده و شنیده‌اند، گواهی می‌دهند. و برتر از این همه، خودخداوند، نظاره‌گرمان است و علاوهٔ بر اعمالمان، بر اندیشه‌های پنهان و موج‌های خفیفی که بر شیارهای مغز و لایه‌های قلبمان می‌گذرد نیز آگاه است و همه را به حساب می‌آورد.

اللّه تویی، از دلم آگاه تویی
درمانده منم، دلیل هر راه تویی
گر مورچه‌ای دم زند اندر ته چاه
آگه زِ دَم مورچه در چاه تویی

به یاد داشتن این نظارت فراگیر، سبب هشیاری آدمی می‌شود و او را از فرو افتادن در غفلت‌ها و تباهی‌ها باز می‌دارد.

۱۰ مهر ۱۴۰۱

۱. کلمةالله، صفحه ۴۷۹.
۲. مولوی، مثنوی معنوی.

🌍 zil.ink/mazaheriesfahani