ذکر و ذاکران (۳)

 ذکر و ذاکران (۳)
(خطبهٔ ۲۲۲ نهج‌البلاغه)

 #نویسنده_و_مشاور: #علی_اکبر_مظاهری

 حس خجسته (۷)

 خوراک جان (۶)

۲۱) أَعْلَامَ هُدًى.
۲۱) پرچم‌ها و نشانه‌های هدایت‌اند.

۲۲) وَ مَصَابِیحَ دُجًى.
۲۲) و چراغ‌های تاریکی‌هایند.

۲۳) قَدْ حَفَّتْ بِهِمُ الْمَلَائِکَةُ، وَ تَنَزَّلَتْ عَلَیْهِمُ السَّکِینَةُ.
۲۳) فرشتگان آنان را در میان گرفته‌اند و آرامش و وقار بر جسم و جان‌شان نشسته است.

۲۴) وَ فُتِحَتْ لَهُمْ أَبْوَابُ السَّمَاءِ.
۲۴) درهای آسمان به روی‌شان گشوده است.

۲۵) وَ أُعِدَّتْ لَهُمْ مَقَاعِدُ الْکَرَامَاتِ، فِی مَقْعَدٍ اطَّلَعَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ فِیهِ، فَرَضِیَ سَعْیَهُمْ، وَ حَمِدَ مَقَامَهُمْ.
۲۵) مقام‌های بزرگ‌منشانه و مکانت کرامت برای‌شان فراهم آمده؛ جایگاهی که خداوند در آن بر آنان با دیده رحمت می‌نگرد و از کوشش ایشان خرسند است و منزلت‌شان را می‌ستاید.

۲۶) یَتَنَسَّمُونَ بِدُعَائِهِ رَوْحَ التَّجَاوُزِ.
۲۶) آن سعادت‌مندان امیدوار، با دعا و نیایش به پیش‌گاه پروردگار، امید بخشش و رحمت دارند و شمیم جان‌نواز مهر و عفو او را می‌بویند.

۲۷) رَهَائِنُ فَاقَةٍ إِلَى فَضْلِهِ، وَ أُسَارَى ذِلَّةٍ لِعَظَمَتِهِ.
۲۷) خویشتن را، نیازمندانه، در گرو احسان خداوند و اسیر عظمت و هیبت او می‌شمارند.

۲۸) جَرَحَ طُولُ الْأَسَى قُلُوبَهُمْ.
۲۸) حزن طولانی (حزن سبز، و نه اندوه سیاه!)، دل‌هاشان را شکسته و خاضع کرده.

۲۹) وَ طُولُ الْبُکَاءِ عُیُونَهُمْ.
۲۹) وگریه فراوان، چشم‌هاشان را خشوع بخشیده (و از خیرگی بازداشته.)

۳۰) لِکُلِّ بَابِ رَغْبَةٍ إِلَى اللَّهِ مِنْهُمْ یَدٌ قَارِعَةٌ، یَسْأَلُونَ مَنْ لَا تَضِیقُ لَدَیْهِ الْمَنَادِحُ، وَ لَا یَخِیبُ عَلَیْهِ الرَّاغِبُونَ.
۳۰) بر هر دری از رحمت‌های الاهی، دستی کوبنده دارند؛ از کسی درخواست می‌کنند که پهنای عطا و رحمتش، تنگی ندارد و امیدوارانش را ناامید نمی‌گرداند.

 عاقبة الأَمر
فرجام کار

۳۱) فَحَاسِبْ نَفْسَکَ لِنَفْسِکَ، فَإِنَّ غَیْرَهَا مِنَ الْأَنْفُسِ لَهَا حَسِیبٌ غَیْرُکَ.
۳۱) پس، اکنون تو (تا فراغتی فراهم است و فرصتی باقی است) به حساب خویشتن برس و خود را مؤاخذه کن، که دیگران، حسابرسانی دیگر دارند!

۷ آبان ۱۴۰۲

ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/Mazaheriesfahani_ir
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1