یاد خدا

یاد خدا

 #نویسنده_و_مشاور: #علی_اکبر_مظاهری

 حس خجسته (۳)

 خوراک جان (۲)

۳. ذکر مدام

دائم خدا را یاد کنید؛ ذکر زبانی، ذهنی، قلبی. یاد خدا دل را جلا می‌دهد. ذهن و فکر را صفا می‌‌دهد.
آدمیان ذاکر، خوش‌مردمانی‌اند. ایشان ذکر خدا را پربهاتر از همهٔ دارایی‌های این‌جهانی می‌شمارند. این سخن شوق‌انگیز امیر ذاکران، امام علی - علیه‌السلام - را ببینیم که ایشان را چه خوش وصف فرموده است:
«إِنَّ لِلذِّکْرِ لَأَهْلًا أَخَذُوهُ مِنَ الدُّنْیَا بَدَلًا»؛۱
اهل ذکر کسانی‌اند که یاد خداوند را به جای دنیا برگزیده‌اند (و هیچ تجارت و سودایی سرگرمشان نمی‌سازد و از یاد معشوق، بازشان نمی‌دارد با همان یاد، روزگاران حیات خویش را می گذرانند).
از زیباترین گوهرهای نهج‌البلاغه، همین سخن و همین خطبه‌ای است که این گوهر را در دامن دارد. این خطبه را، به‌تکرار، بخوانید.
ذکر خدا، از یک منظر، دوگونه است: ذکر زبانی. ذکر ذهنی و قلبی. این هردو، ضرورتی حتمی است. خوراک گوارای جان است.

 نکته‌ای ارجمند

اگرچه شنیده‌ایم، خوانده‌ایم، گفته‌ایم، گفته‌اند: «ذکر قلبی، اصل است». این سخن، اگرچه درست است، اما این را بیفزاییم که ذکر زبانی، نیز مهم است. مبادا برای بزرگ‌کردن ذکر قلبی، ذکر زبانی را کوچک کنیم. هرگز! ذکر زبانی، سخن‌نهادن بر گوش کودک قلب است. با ذکر زبانی، زبان قلب، گویاتر می‌شود؛ مانند سخن‌نهادن والدین بر زبان کودک خردسال.

به درسمان بازگردیم.
ذکرهایی را انتخاب کنید؛ هر ذکر و ذکرهایی که دوست دارید، به دلتان می‌نشیند، معنایش را نیکو درک می‌کنید، آن‌ها را بخوانید، به زبان برانید، به قلبتان بچشانید، جانتان را با آن‌ها عطرآمیز کنید.
ذکرهایی که معصومان فرموده‌اند، نیکوترین است. آن‌ها را در روایت‌های معتبر بیابید. اگر نیاز شد، بگویید تا گوهرهایی از آن‌ها را برایتان بیان کنیم. در قرآن نیز ذکرهای جان‌نواز، به‌فراوان است.
به‌فراوان، به‌فراوان، به‌فراوان ذکر بگویید؛ آن‌قدر که زبان زبانتان و زبان قلبتان خداگویان شوند. گوارای جانتان بادا!

۱ آبان ۱۴۰۲

{ادامه دارد. به خواست خدا.}

۱. نهج‌البلاغه، خطبه ۲۲۲

ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
🌐 http://zil.ink/Mazaheriesfahani_ir

خوراک جان

 خوراک جان

 #نویسنده_و_مشاور: #علی_اکبر_مظاهری

 حسِ خجسته (۲)

 از زبان مشاور

 مشاورهٔ اخلاقی - عرفانی

 پرسش

آقایی صاحب‌نام، که خواسته‌اند نام‌شان نیاید، گفته و پرسیده‌اند:
لذت‌های معمول، که از عوامل گوناگون لذت‌بخش برایم حاصل می‌شود، بخشی از وجودم را می‌گیرد، اما جانم را سَرپُر نمی‌کند. نیمی یا کمتر از نیم را فرامی‌گیرد و افسوس که کم‌کم خالی می‌شود. گاهی که توفیقی دست می‌دهد و مجالی فراهم می‌شود و بهجت‌هایی معنوی تحصیل می‌کنم، می‌یابم که این بهجت‌ها بسیار غنی‌تر و شیرین‌تر از لذت‌های معمولی است. روانم را سرشار می‌کند، دوام این حالت‌ها بیشتر است، اما به‌تدریج فرومی‌نشیند و باز طعم تلخ فقر معنوی را می‌یابم.
نوشته‌های اخلاقی و عرفانی شما را در رسانه‌هایتان می‌خوانم؛ به‌خصوص «حسِ خجسته» را. که برایم اثرگذار و خوشایند است.
اکنون سؤالم این است که چه‌کنم که وجودم از لذت‌های معنوی، خالی نشود؟ نیازمند دائمی لذت‌های عرفانی‌ام.

 پاسخ ما

۱. شکرگزاری و آبیاری

خدا را شکر گویید که نعمت لذت‌های عرفانی را نصیبتان کرده است. این موهبت، ارجمندترین بهرهٔ جهان است. آن را پاس بدارید. نگذارید کم‌مایه شود. این نهال فرخنده را، به‌دوام، آبیاری کنید. همان‌گونه که خودتان یافته‌اید، هیچ بهجتی، هیچ موهبتی، هیچ لذتی، به پای این حالت نمی‌رسد.

۲. تغذیهٔ پیوسته

این حقیقت را باور کنیم که همان‌گونه که باید دائم به جسم‌مان غذا برسانیم، جانمان نیز، به‌دوام، خوراک می‌طلبد. انسان چنان آفریده شده که نیازمند مراقبت همیشگی است، نیز نیازمند تغذیهٔ پیوستهٔ روحی است. روح را، دست کم، در سطح جسم بنشانیم. همان‌سان که پیوسته به جسم‌مان غذا می‌رسانیم و مراقب سلامت آنیم، به روح‌مان نیز باید پیوسته خوراک برسانیم. همگی‌مان باور داریم که بدن‌مان، همه‌روزه، خوراک می‌خواهد. نیز یقین داریم که نهال نِشَستهٔ در باغچهٔ خانه‌مان، آب و نور همیشگی می‌طلبد، و اگر این خوراک‌ها به جسم‌مان و نهال باغچه‌مان نرسد، رنجور می‌شود و سپس پایان می‌‌پذیرد. روح نیز چنین است. حتماً چنین است.
بنابرمثال: عبادت، در همهٔ ادیان الاهی، آمده است. در اسلام، نماز، برجسته است. چرا همیشه نماز می‌خوانیم؟ نماز دیروز برای امروز کفایت نمی‌کند. حتی عبادت صبح برای ظهر کافی نیست، و ظهر برای شب. این همان آبیاری دائمی روح است؛ تکرار ضروری.

۲۸ مهر ۱۴۰۲

{دنبالهٔ مطلب را در پست بعد بخوانید. به خواست خدا.}

ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1
🌐 http://zil.ink/Mazaheriesfahani_ir

دل‌نگرانی‌های زنان

#نویسنده_و_مشاور: #علی_اکبر_مظاهری

🔏 بازسازی زندگی (۱۱)

♻️ پس از طلاق (۱۷)

برخی از دل‌نگرانی‌های بعضی از زنان طلاقی، مانع تشکیل زندگی دوبارهٔ ایشان است.
پاره‌ای از دل‌نگرانی‌های ایشان چنین است:
از زبان و قلم برخی از خانم‌های طلاقی می‌شنویم و می‌خوانیم:
«دیگر نمی‌توانم به هیچ مردی اعتماد کنم.»
هنگامی که به ایشان گفته شود زندگی دوباره‌ای را آغاز کنند، چنین می‌گویند و سپس نگرانی‌های دیگرشان را بیان می‌کنند.

🔻 برخی از دل‌نگرانی‌های‌ایشان چنین است:

۱. تردید در اعتماد به مردان

مردان چنین سخنی را نمی‌گویند. بنده چنین تردیدی را در ایشان ندیده‌ام، یا به یاد ندارم.
ریشه‌های این کم‌اعتمادی، بی‌اعتمادی، دلواپسی، دل‌نگرانی ایشان این‌ها است:

یکم. خیانت‌هایی از همسر پیشین دیده‌اند یا پنداشته‌اند، اما باور کرده‌اند. بسیاری از این پندارها، فقط «پندار» است؛ واقعیت ندارد. داوری نمی‌کنیم.
دو. ظلم‌هایی که از همسر پیشین دیده‌اند، کشیده‌اند، یا پنداشته‌اند، اما باور دارند. قضاوت نمی‌کنیم.
سه. بداخلاقی‌هایی که از همسر پیشین دیده‌اند، یا پنداشته‌اند، اما باور دارند. داوری نمی‌کنیم.
و چهارم و هفتم و یازدهم.

🔰 نظرگاه ما

یکم. خیانت را به همهٔ مردان تعمیم ندهید. بر همگان حکم یکسان نرانید. مردان نیز، مانند زنان، خوب و بد دارند. امین و خائن دارند. رنجش‌تان از همسر پیشین را فقط مخصوص ایشان بگذارید. به دیگر مردان سرایت ندهید. ما مردانی را می‌شناسیم که پاک‌تر از شبنم‌اند. به سخن حضرت امیر - علیه‌السلام - چونان فرشتگان‌اند: «لَکَادَ الْعَفِیفُ أَنْ یَکُونَ مَلَکاً مِنَ الْمَلَائِکَة»۱
نیز زنانی داریم که به‌سان حضرت مریم‌اند؛ پاک‌تر از طلای ناب.
راستی! نکند خودمان همسرمان را به آن راه رانده‌ایم؛ با کم‌توجهی، کم‌کاری، تلخ‌خویی؟ که اگر چنین باشد، نخست باید به خودمان نهیب بزنیم. قضاوت نمی‌کنیم.
دوم. ستم‌ها را نیز تعمیم ندهید. همگان که یکسان نیستند. مردان «همسرپرست»، اندک نیستند. نیز زنان «همسرپرست».
راستی! نکند کردار ما سبب ستمگری همسر شده؟ که اگر چنین است، نخست باید خود را درست کنیم. قضاوت نمی‌کنیم.
سوم. بداخلاقی را نیز تعمیم ندهیم. همگان که یکسان نیستند. مردان زیبااخلاق، چه فراوان‌اند! مردانی چونان جناب سلمان. نیز زنانی نیکواخلاق، مانند هاجربانو.
راستی! نکند خود ما هم بداخلاقی کرده‌ایم؟ که اگر چنین باشد، نخست باید اخلاق خود را اصلاح کنیم. داوری نمی‌کنیم.
و چهارم و هفتم و یازدهم نیز.

آنچه اکنون مهم است این است که اکنون شمایان با مردانی فضیلت‌مند، ازدواج کنید و کاشانهٔ دوباره‌ای را برافرازید؛ زندگی‌ای بهتر از زندگی پیشین.
نترسید! همان اندازه که زنان خوب داریم، مردان خوب نیز داریم. به خدا توکل کنید. با خردورزی، مشاوره، احتیاط، همسری لیاقت‌مند برگزینید؛ همتای خودتان.
به امید خدا.

۲۵ شهریور ۱۴۰۲

۱. نهج‌البلاغه، حکمت ۴۷۴.

ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

پیوند با همتایان (۲)

#نویسنده: #مریم_یوسفی_عزت

🔏 بازسازی زندگی (۱۰)

♻️ پس از طلاق (۱۶)

⭕️ (ادامهٔ راهکارها برای ازدواج دوباره)

برخی از خوانندگان مطالب پس از طلاق و راهکارها، سؤال‌هایی کرده‌اند؛ از جمله دربارهٔ پیوند با همتایان.
این نمونه را ببینید:

🔹 پرسش

اگر دختر یا پسری در دوران عقد جدا شده و رابطهٔ زناشویی نداشته باشند و خانم دوشیزه بماند، باز هم باید با فردی که سابقهٔ زندگی مشترک را داشته، چه مرد و چه زن، ازدواج کند؟

🔻 پاسخ ما

نخیر. نگران نباشید.
تأکید ما بیشتر بر کسانی است که پیشینهٔ زندگی مشترک دارند.
چرا؟
زیرا آنان زندگی مشترک را تجربه کرده‌اند. طعم بسیاری از سختی‌ها و خوشی‌ها را چشیده‌اند. با چالش‌ها مواجه شده‌اند. علاوه بر خودشان، ارتباط با دو خانواده را مدیریت کرده‌اند. با مسائل اقتصادی خانه و خانواده روبه‌رو شده‌اند. مسائل عاطفی، مانند حسادت‌ها و غیرت‌ها را گذرانده‌اند. احساسات زناشویی را به طور کامل تجربه کرده‌اند. ایشان، معمولا، طلاق‌هایی سخت‌تر و احساساتی مجروح‌تر دارند. باید به فرسودگی یا شادابی و محکم‌تر شدن‌شان، که حاصل طلاق است، توجه کرد.
اما کسانی که در دوران عقد جدا شده‌اند، آن تجربه‌ها را ندارند.
ازاین‌روست که می‌گوییم: جداشدگان در دوران عقد، لازم نیست که با سابقه‌داران ازدواج، وصلت کنند؛ بلکه مجردان، همتایان ایشان‌اند.

⭕️ تذکری حتمی

در این ازدواج نیز بر مشاوره با مشاوری دانا و توانا، تأکید اکید می‌کنیم؛ حتی بیش از ازدواج‌های دیگر.

خداوند مهرورز، رهنمای‌تان باد.
در ادامهٔ مسیر نیز همراهتانیم.
به مدد خدا.

۲۴ شهریور ۱۴۰۲

ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

پس از طلاق (۱۵)؛ امید صادق

امید صادق

 #نویسنده_و_مشاور: #علی‌اکبر_مظاهری

 بازسازی زندگی (۹)

 پس از طلاق (۱۵)

 (ادامهٔ راهکارها برای ازدواج دوباره)

۶. امید صادق

امید، دل‌مایهٔ زندگی‌ است. این عنصر پرواز، نیازی هرزمانی و همگانی است. هرگز مباد که پنجرهٔ امید، بسته شود! از آفت‌های دانه‌درشت پس از طلاق، نیز پس از رحلت همسر، کاهش امید است؛ امید به زندگی جدید، به‌گونهٔ دلخواه.
بر خود طلاقیان و همسرْمرحومان، نیز بر خانواده‌ها و اطرافیان، نیز بر معلمان و راهبران جامعه، فرض است که فتیلهٔ چراغ امید را فروزان بدارند. از کم‌نورشدن یا خاموش‌شدن آن پیشگیری کنند؛ با تلاش‌های مجاهدانه.
آفرین به مولوی! ببینید چه زیبا گفته:

باد تند است و چراغم ابتری
زو بگیرانم چراغ دیگری
تا بُوَد کز هر دو یک وافی شود
گر به باد آن یک چراغ از جا رود
هم‌چو عارف کن تن ناقص چراغ
شمع دل افروخت از بهر فراغ
تا که روزی کین بمیرد ناگهان
پیش چشم خود نهد او شمع جان

این شعر، چه زیبا است! دلربا است، حکیمانه است، مؤمنانه است.
آری؛ فروزان بادا این شعلهٔ نورخیز! هرگز خاموش مباد این مشعل شعله‌ور!
ما، در این سلسله‌نوشته‌هایمان، برخی از طلاقیان را ملامت کردیم؛ طلاق‌کاران نارواپیشه را. اکنون اما که سخن از بازسازی زندگی است، همگان را؛ چه نارواپیشگان و چه رواکاران، نیز همسرْمرحومان، خانوادگان، راهبران، مشاوران، و معلمان را به امید می‌خوانیم؛ «امید صادق».
اینک این نمونهٔ امیدبخش را ببینیم:

 ناگهان زندگی!

 از زبان مشاور

 مشاورهٔ طلاق، ازدواج، خانواده

عاطفه‌خانم، با دو فرزند، از همسرش جدا شد. طلاق‌شان روا بود. روابودنش را تأیید کردم؛ بیماری عصبی - روانی درمان‌ناپذیر آقا.
از لحظهٔ پس از طلاق، عاطفه‌خانم را به ازدواج دوباره سفارش کردم. بازگشت به همسر پیشین، ناممکن بود. سوگواری پس از طلاق هم نداشت. خانم و خانواده‌ها، عاقل‌تر از آن بودند که روان خانم را به لجن کشانند و او را به سوگواری نشانند.
در را به روی خواستگاران گشودند. نیز از طریق «راویان ازدواج»، اقدام کردند؛ همانان که در «روزنه‌های امید» نوشتیم؛ نهادهای همسریابی.
آقاناصر نیز با یک فرزند، از همسرش جدا شده بود. مشاورهٔ طلاق‌ ایشان با من نبود. به عاطفه‌خانم و خانواده‌اش گفتم که خودشان روا یا ناروا بودن طلاق آقاناصر را پی‌جویی کنند. تشخیص‌شان این شد که روا بوده است. آقا ناصر نیز از راویان ازدواج، مدد جسته بود.
و چنین شد که ناگهان یک زندگی پنج‌نفره، شکل گرفت!
الاهی شکر.

۱۸ شهریور ۱۴۰۲

ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

پس از طلاق (۱۴)؛ بازسازی زندگی (۸)

بازسازی زندگی (۸)

 پس از طلاق (۱۴)

 #نویسنده_و_مشاور: #علی‌اکبر_مظاهری

 (ادامهٔ راهکارها برای ازدواج دوباره)

۵. آموزش مهارت‌های زندگی خانوادگی

از دانه‌درشت‌ترین ناکامی‌ها، نابسامانی‌ها، و ویرانی‌های زندگی خانوادگی، «نابلدی» است؛ نابلدی مهارت‌های زندگی مشترک.
جوانان ما، در جامعهٔ اکنونی‌مان، قبل از ازدواج و پس از آن، مهارت‌های فراوانی می‌آموزند؛ درس‌خواندن، زبان‌های خارجی، رانندگی اتومبیل، فنون کامپیوتر، نقاشی، خیاطی، و پنجاه و پنج مهارت دیگر. این پدیدهٔ مبارکی‌ است. اما آنچه کمتر می‌آموزند یا هیچ نمی‌آموزند، مهارت‌های زندگی مشترک است؛ همسرداری، فرزندپروری، معاشرت با خانوادهٔ همسر، رفتارهای عاطفی و جنسی با همسر، آشپزی، استقلال زندگی، دخالت‌ندادن دیگران در زندگی شخصی، و هفتاد و هفت مهارت دیگر.
ما اکنون، در مشاوره‌هایمان، شاهد نابلدی یا کم‌بلدی همسرانیم. و ای‌بسا که یک نابلدی، خیمهٔ یک زندگی را فرومی‌خواباند، همان‌گونه که گاهی یک میکروب، یک بیماری، شیشهٔ یک عمر را می‌شکند و یک آدم نیرومند را به مرگ می‌افکند.
کمتر ماهی، دوهفته‌ای، یک‌هفته‌ای است که با چنین مواردی مواجه نشویم.
اکنون که سخن‌مان در ریشه‌های طلاق است، می‌گوییم: از ریشه‌های دانه‌درشت طلاق، نابلدی مهارت‌های زندگی‌ است. و اکنون‌تر که دربارهٔ پس از طلاق سخن می‌نویسیم، می‌گوییم:

 آموزش تکمیلی

طلاقیان و همسرْمرحومان، این فرصت فراغت میان زندگی پیشین و آغاز زندگی دوباره را مغتنم بشمارند و آموزش تکمیلی را دریابند. همان‌سان که در حرفه‌ها و عرصه‌های گوناگون جامعه‌مان، دوره‌های «آموزش تکمیلی» داریم، بیاییم دوره‌های تکمیلی آموزش مهارت‌های زندگی خانوادگی را نیز داشته باشیم. فرصت نیکویی‌ است که طلاقیان، عوامل پاشیدگی زندگی پیشین را بکاوند. نقص‌های خود را بجویند و بیابند؛ «بی‌طرفانه». این‌که می‌گوییم بی‌طرفانه، به این دلیل است که تا اکنون، بر اثر خشم‌ها، نفرت‌ها، قضاوت‌ها، همهٔ تقصیرها را بر همسر پیشین می‌انداختیم، اما اکنون که دیگر «او» نیست، «خود» را وارسی کنیم. اگر چنین «وارسی بی‌طرفانه‌»ای انجام دهیم، چه‌بسا که قضاوت‌مان عوض شود و بیابیم که ما هم بی‌تقصیر نبوده‌ایم؛ دست کم، پنجاه‌درصد تقصیرها از ما بوده است.
باری؛ این فرصت را شکار کنیم و به بازنگری و بازسازی مهارت‌های خود بپردازیم، تا زندگی بعدی‌مان، بهتر از زندگی قبلی‌مان شود.
به امید خدا.

 منابع مهارت‌آموزی

۱. مشاوره: با مشاوری دانا و توانا، که آموزش مهارت‌های زندگی را خوب بلد باشد، مشاوره‌ای کافی انجام دهیم.
۲. مطالعه: چند کتاب «استخوان‌دار» را در این موضوع بخوانیم، به‌دقت؛ کتاب‌هایی پرمایه، با قلمی نیکو.
۳. آموزشگاه: شاید آموزشگاه‌هایی باشد که مهارت‌های زندگی خانوادگی را آموزش دهد. من که نمی‌شناسم! شما بجویید، شاید بیابید. در محله‌ای که زندگی می‌کنیم، چندین و چند مرکز آموزش زبان‌های خارجی، حضوری فعال دارند، نیز فنون کامپیوتر، رانندگی، اما یک آموزشگاه مهارت‌های زندگی، وجود ندارد. شاید هم باشد که من ندانم.

 معرفی چند کتاب

اکنون چند کتاب استخوان‌دار را، که از محتوای آن‌ها اطلاع کافی دارم و خواندن آن‌ها را مفید می‌دانم، معرفی می‌کنم:
۱. همسرداری. از آیت‌الله ابراهیم امینی.
۲. فرهنگ خانواده.
۳. نبرد بی‌برنده.
۴. آداب عشق‌ورزی.
۵. جنگ و صلح همسران.
۶. از زبان مشاور.
۷. خانه‌ای در بهشت.
در پایان کتاب، چندین کتاب دیگر را برای این منظور، معرفی می‌کنیم.
به امید خدا.

۱۶ شهریور ۱۴۰۲

ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

پس از طلاق (۱۳)؛ عبور از بحران (۲)

 بازسازی زندگی (۷)

 #نویسنده: #مریم_یوسفی_عزت

 پس از طلاق (۱۳)

 عبور از بحران (۲)

بر همگان آشکار است که طلاق، منفورترین حلال خداست و عواقب اسف‌باری در پی دارد. اکنون که سرنوشت، این‌گونه رقم خورده، چه کنیم؟ چگونه باز به پا خیزیم؟

 راهکارها

۱. روحیهٔ «تاب‌آوری» را در خود تقویت کنید.
تاب‌آوری یعنی صبوری بر ناگواری‌های پیشین و سپس بازسازی مجدد خود، پس از سختی‌ها.
وقوع طلاق‌، از آن رخدادهایی است که آدمی، سخت بر زمین می‌خورد و باید، به همت، به‌ پا خیزد.

۲. مطالعه کنید.
کتاب‌های زندگی‌نامهٔ بزرگان، برای درس‌آموزی و تجربه‌اندوزی، نیز کسب انگیزه و الگوگیری، بسیار مناسب هستند.
موضوع مورد علاقه‌تان را بیابید و آهسته و پیوسته، در راه مطالعه‌ها پیش بروید.
این کتاب‌ها را در ردیف نخست بگذارید:
یک. آیین زندگی، از دیل کارنگی.
دو. قدرت فکر، از جوزف مورفی.

۳. در خانه و تنها نمانید.
در زمان بیداری، فقط به اندازهٔ فرصتی برای استراحت و امور واجب، زمان بگذارید؛ مانند نماز و غذا در خانه بمانید. اگر بتوانید بخشی از عبادت‌هایتان را در مسجد انجام دهید، بهتر است؛ بسیار بهتر.
دانشگاه و کلاس‌های آموزشی، مکان‌های مناسبی برای فعالیت‌های سالم‌اند. مراقب باشید که به بهانهٔ خانه‌نماندن، عمرتان را در بیرون خانه، بیهوده نگذرانید.

۴. ورزش کنید.
تا جای ممکن، به باشگاه بروید. خواندن و گذراندن رشته‌های تخصصی، در ایجاد اهداف و انگیزه، مؤثرند.
رشته‌هایی مانند: بدنسازی، فیتنس، پیلاتس، در افزایش اعتماد به نفس و سلامت روان و جسم، کمک‌کننده‌اند.

۵. شغل و حرفه داشته باشید.
در محیطی مناسب (مخصوصا بانوان) مشغول به کار شوید. هشیار باشید که محیط نامناسب کاری، بر شما غلبه خواهد کرد و حال‌تان، بیش از پیش، بد خواهد شد؛ اما محیط مناسب کاری، از چالش‌های منفی مسیر زندگی‌تان می‌کاهد.

۶. بنویسید.
نوشتن، سبب توسعهٔ اندیشه و شخصیت می‌شود. کاغذ، تنها دوست زمینی‌ای است که هیچ‌گاه رهایتان نمی‌کند. او شنوندهٔ همهٔ غم‌های شماست؛ بدون خستگی. در حفظ راز شما کوشاست. همیشه و هرلحظه کنارتان است. در برابر پرخاش‌ها و تخلیهٔ روانی شما سنگ‌صبوری مقاوم است.

۷. کمتر درد دل کنید.
درد دل‌های افراطی، میزان ایجاد «تروما» را در آدمی افزایش می‌دهد. تروما (Trauma) یا روان‌زخم، نوعی زخم ناپیدا اما عمیق در روان انسان است که بر اثر تجربهٔ اتفاق‌های ناخوشایند زندگی ایجاد می‌شود.
از ابتدای طلاق، آرام و آرام تلاش کنید که کمتر دربارهٔ اتفاق‌های بد زندگی‌تان صحبت کنید. اگر بر اطرافیان‌تان مسلط هستید، از آن‌ها بخواهید که از آوردن نام اشخاص و زندگی پیشین، خودداری کنند. و تا اندازهٔ توان، از چنین محیط‌هایی برحذر باشید.
اگر نیاز به درد دل داشتید، با مشاورتان صحبت کنید و راهکار بخواهید.

۸. دوست‌یابی را آغاز کنید.
دقت کنید که چه دوستانی انتخاب می‌کنید. بکوشید با کسانی که خودشان جراحت طلاق بر جانشان است، کمتر نشست و برخاست کنید. با هم‌جنس غیر طلاقی، دوست باشید.
بدانید که در هنگام دوستی با اینان، خودتان هم باید طلاق‌تان را فراموش کنید و روحیهٔ طبیعی داشته باشید.

۹. خودْقربانی را کنار بگذارید.
کسانی که طلاق خود را جار می‌زنند، خودشان را قربانی می‌کنند؛ یعنی دشمنی با خویشتن.
به این مثال توجه کنید: به محلی برای مصاحبهٔ کاری دعوت می‌شوید. غیر از مصاحبه‌کننده و مدیر و کارفرما، نیازی نیست کس دیگری از طلاق شما مطلع باشد. درِ گزافه‌گویی‌ها را هم برای خودتان، هم برای همکاران‌تان ببندید و مانند یک انسان مجرد رفتار کنید.

۱۰. با خدا دوست باشید.
با او عشق‌ورزی و عاطفه‌ورزی کنید. حس خجسته را با او تجربه کنید. قربان‌صدقه‌اش بروید. دعاها و مناجات‌های «خمس عشر»، «شعبانیه»، «ابوحمزهٔ ثمالی»، برای عشق‌ورزیدن عابد و معبود، مناسب‌اند.
قرآن کریم را روزانه بخوانید؛ با معنی. و به سخنان الاهی عمل کنید. به حلال‌ها، حرامات، مستحبات و مکروهات توجه کنید.
حتما توفیق‌هایی حاصل خواهد شد.

«الهی، أغْنِنی بِحَلٰالِکَ عَنْ حَرامِکَ وَ بِطٰاعَتِکَ عَنْ مَعْصِیَتِکَ وَ بِفَضْلِکَ عَمَّنْ سِوٰاکَ. بِرَحْمَتِکَ یٰا أرْحَمَ الرّحِمینَ»؛ خدای من، مرا به حلالت از حرامت، بی‌نیاز کن، و به طاعتت از نافرمانی‌ات، و به لطفت از غیر خودت، بی‌نیاز کن. به رحمتت، ای مهربان‌ترین مهربانان.

۱۱ شهریور ۱۴۰۲

ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

پس از طلاق (۱۳)؛ بازسازی زندگی (۷)

 بازسازی زندگی (۷)

 #نویسنده: #مریم_یوسفی_عزت

 پس از طلاق (۱۳)

 عبور از بحران (۲)

بر همگان آشکار است که طلاق، منفورترین حلال خداست و عواقب اسف‌باری در پی دارد. اکنون که سرنوشت، این‌گونه رقم خورده، چه کنیم؟ چگونه باز به پا خیزیم؟

 راهکارها

۱. روحیهٔ «تاب‌آوری» را در خود تقویت کنید.
تاب‌آوری یعنی صبوری بر ناگواری‌های پیشین و سپس بازسازی مجدد خود، پس از سختی‌ها.
وقوع طلاق‌، از آن رخدادهایی است که آدمی، سخت بر زمین می‌خورد و باید، به همت، به‌ پا خیزد.

۲. مطالعه کنید.
کتاب‌های زندگی‌نامهٔ بزرگان، برای درس‌آموزی و تجربه‌اندوزی، نیز کسب انگیزه و الگوگیری، بسیار مناسب هستند.
موضوع مورد علاقه‌تان را بیابید و آهسته و پیوسته، در راه مطالعه‌ها پیش بروید.
این کتاب‌ها را در ردیف نخست بگذارید:
یک. آیین زندگی، از دیل کارنگی.
دو. قدرت فکر، از جوزف مورفی.

۳. در خانه و تنها نمانید.
در زمان بیداری، فقط به اندازهٔ فرصتی برای استراحت و امور واجب، زمان بگذارید؛ مانند نماز و غذا در خانه بمانید. اگر بتوانید بخشی از عبادت‌هایتان را در مسجد انجام دهید، بهتر است؛ بسیار بهتر.
دانشگاه و کلاس‌های آموزشی، مکان‌های مناسبی برای فعالیت‌های سالم‌اند. مراقب باشید که به بهانهٔ خانه‌نماندن، عمرتان را در بیرون خانه، بیهوده نگذرانید.

۴. ورزش کنید.
تا جای ممکن، به باشگاه بروید. خواندن و گذراندن رشته‌های تخصصی، در ایجاد اهداف و انگیزه، مؤثرند.
رشته‌هایی مانند: بدنسازی، فیتنس، پیلاتس، در افزایش اعتماد به نفس و سلامت روان و جسم، کمک‌کننده‌اند.

۵. شغل و حرفه داشته باشید.
در محیطی مناسب (مخصوصا بانوان) مشغول به کار شوید. هشیار باشید که محیط نامناسب کاری، بر شما غلبه خواهد کرد و حال‌تان، بیش از پیش، بد خواهد شد؛ اما محیط مناسب کاری، از چالش‌های منفی مسیر زندگی‌تان می‌کاهد.

۶. بنویسید.
نوشتن، سبب توسعهٔ اندیشه و شخصیت می‌شود. کاغذ، تنها دوست زمینی‌ای است که هیچ‌گاه رهایتان نمی‌کند. او شنوندهٔ همهٔ غم‌های شماست؛ بدون خستگی. در حفظ راز شما کوشاست. همیشه و هرلحظه کنارتان است. در برابر پرخاش‌ها و تخلیهٔ روانی شما سنگ‌صبوری مقاوم است.

۷. کمتر درد دل کنید.
درد دل‌های افراطی، میزان ایجاد «تروما» را در آدمی افزایش می‌دهد. تروما (Trauma) یا روان‌زخم، نوعی زخم ناپیدا اما عمیق در روان انسان است که بر اثر تجربهٔ اتفاق‌های ناخوشایند زندگی ایجاد می‌شود.
از ابتدای طلاق، آرام و آرام تلاش کنید که کمتر دربارهٔ اتفاق‌های بد زندگی‌تان صحبت کنید. اگر بر اطرافیان‌تان مسلط هستید، از آن‌ها بخواهید که از آوردن نام اشخاص و زندگی پیشین، خودداری کنند. و تا اندازهٔ توان، از چنین محیط‌هایی برحذر باشید.
اگر نیاز به درد دل داشتید، با مشاورتان صحبت کنید و راهکار بخواهید.

۸. دوست‌یابی را آغاز کنید.
دقت کنید که چه دوستانی انتخاب می‌کنید. بکوشید با کسانی که خودشان جراحت طلاق بر جانشان است، کمتر نشست و برخاست کنید. با هم‌جنس غیر طلاقی، دوست باشید.
بدانید که در هنگام دوستی با اینان، خودتان هم باید طلاق‌تان را فراموش کنید و روحیهٔ طبیعی داشته باشید.

۹. خودْقربانی را کنار بگذارید.
کسانی که طلاق خود را جار می‌زنند، خودشان را قربانی می‌کنند؛ یعنی دشمنی با خویشتن.
به این مثال توجه کنید: به محلی برای مصاحبهٔ کاری دعوت می‌شوید. غیر از مصاحبه‌کننده و مدیر و کارفرما، نیازی نیست کس دیگری از طلاق شما مطلع باشد. درِ گزافه‌گویی‌ها را هم برای خودتان، هم برای همکاران‌تان ببندید و مانند یک انسان مجرد رفتار کنید.

۱۰. با خدا دوست باشید.
با او عشق‌ورزی و عاطفه‌ورزی کنید. حس خجسته را با او تجربه کنید. قربان‌صدقه‌اش بروید. دعاها و مناجات‌های «خمس عشر»، «شعبانیه»، «ابوحمزهٔ ثمالی»، برای عشق‌ورزیدن عابد و معبود، مناسب‌اند.
قرآن کریم را روزانه بخوانید؛ با معنی. و به سخنان الاهی عمل کنید. به حلال‌ها، حرامات، مستحبات و مکروهات توجه کنید.
حتما توفیق‌هایی حاصل خواهد شد.

«الهی، أغْنِنی بِحَلٰالِکَ عَنْ حَرامِکَ وَ بِطٰاعَتِکَ عَنْ مَعْصِیَتِکَ وَ بِفَضْلِکَ عَمَّنْ سِوٰاکَ. بِرَحْمَتِکَ یٰا أرْحَمَ الرّحِمینَ»؛ خدای من، مرا به حلالت از حرامت، بی‌نیاز کن، و به طاعتت از نافرمانی‌ات، و به لطفت از غیر خودت، بی‌نیاز کن. به رحمتت، ای مهربان‌ترین مهربانان.

۱۱ شهریور ۱۴۰۲

ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

پس از طلاق (۱۲)؛ (ادامهٔ راهکارها برای ازدواج دوباره)

 بازسازی زندگی (۶)

 #نویسنده_و_مشاور: #علی_اکبر_مظاهری

 پس از طلاق (۱۲)

 (ادامهٔ راهکارها برای ازدواج دوباره)

۴. پیوند با همتایان

کبوتر با کبوتر، باز با باز
کند همجنس با همجنس پرواز

در ازدواج مجدّد، ترجیح آن است که طلاقیان و همسرْمحرومان، با همانندهای خود ازدواج کنند تا «همتایی» مراعات شود. از ملاک‌های دانه‌درشت در انتخاب همسر، «همتایی» است. در ازدواج دوباره، طلاقیان و همسرْمحرومان، همتایان دیگر طلاقیان و همسرْمحرومان‌اند.
البته این قاعده در اینجا حتمی نیست، اما ترجیح دارد و توصیه می‌کنیم؛ ترجیح و توصیهٔ اکید.
چرا؟ زیرا:
۱. کسانی که سابقهٔ ازدواج دارند، حال و هوای یکدیگر را بهتر درک می‌کنند. احساس‌های مشترک دارند. خوشی‌ها و رنج‌هایی همانند دارند. هردو شیرینی‌ها و تلخی‌های ازدواج و همسرداری و سپس جدایی و بی‌همسری را چشیده‌ و کشیده‌اند. تجربه‌هایی مشترک دارند. از این روست که می‌توانند زندگی مجددشان را بهتر درک و مدیریت کنند.

۲. هر دو یک امتیاز منفی دارند. منظورمان از «منفی»، «بد» نیست، بلکه «کاستی» است؛ هردو امتیاز «تجرد» را ندارند. «بکربودن»، یک امتیاز مثبت است. در ازدواج مجدد، به کمبود یک امتیاز مثبت نیاز داریم. ازاین‌روست که می‌گوییم: مجرد با مجرد ازدواج کند و غیر مجرد با غیر مجرد، تا همتایی حاصل شود.
۳. نه منّت، نه تحقیر: ممکن است مجرد، بر کسی که سابقهٔ ازدواج دارد، منّت بگزارد؛ منّتِ بکربودن خود را. نیز آن که پیشینهٔ ازدواج دارد، احساس حقارت کند؛ حقارتِ بکرنبودن خود را. البته بزرگواران، برکسی منّت نمی‌گزارند و عزتمندان، احساس حقارت نمی‌کنند، اما چه کنیم؟ ماییم و آدمیان معمولی. از معمولی‌ها نباید انتظارهای دانه‌درشت داشت.

 برگی دیگر از کتاب «دانش خانواده»

امروزه شاهد تعداد فراوان زنان و مردانی هستیم که به دلیل وقوع طلاق یا وفات همسر، مجرد هستند. سرشماری سال ۱۳۹۵ بیانگر آن است که در این سال ۳۰۶/۵۶۰ زن ۳۰-۵۰ سال و ۲۸/۵۳۷ مرد در همین سنین، بر اثر وفات همسر، بدون همسر بوده‌اند. علاوه بر آن، تعداد ۴۱۹/۶۵۴ زن و ۲۵۱/۳۴۱ مرد در همین سنین، بر اثر طلاق همسر، بدون همسر بوده‌اند. لازمهٔ پاسخ به نیاز این افراد آن است که خانواده، دوستان و بستگانِ این افراد، مقدمات مناسب را برای ازدواج افراد همتا و هم‌شأن از این گروه با یکدیگر فراهم سازند. بسیاری از دختران و پسرانی که به دلایل مختلف از همسر خود جدا شده‌اند یا همسر آنان وفات نموده است، افراد بسیار مناسبی برای ازدواج با یکدیگرند، هرچند لازمهٔ موفقیت در ازدواج مجدد این افراد اموری چند است؛ از جمله:
یک. از زمان طلاق یا وفات همسر حدود شش ماه گذشته باشد تا تنش‌های روانی پس از طلاق یا وفات همسر از بین رفته یا کاهش یافته و آرامشی که لازمهٔ تصمیم‌گیری صحیح است، فراهم شده باشد.۱
دو. در ازدواج دوم نیز شایستگی‌های لازم و معیارهای اصلی ازدواج در نظر گرفته شود.
سه. در صورت وجود فرزند، باید اطمینان یافت که آیا همسر جدید صلاحیت رسیدگی به فرزند را دارد یا خیر.
چهار. در ازدواج مجدد پس از طلاق باید در مورد علت طلاق تحقیق صورت گیرد.۲

 باز هم مشاوره

اینجا نیز، بلکه با تأکید بیشتر، می‌گوییم: مشاوره، مشاوره، مشاوره!
اینجا نیز، به‌حتم، نیازمند مشاوره‌ایم. چه «قاعدهٔ همتایی» را به کار گیریم؛ ازدواج‌داران با ازدواج‌داران، چه خلاف این قاعده عمل کنیم؛ یکی ازدواج‌دار و دیگری مجرد، حتماً با مشاوری دانا و توانا مشاورهٔ کامل کنیم. بر مشاورهٔ در این موضوع و در این مرحله، تأکید بیشتری داریم؛ به‌ویژه برای کسانی که بخواهند بر خلاف این قاعدهٔ همتایی عمل کنند.
به امید خدا.

۴ شهریور ۱۴۰۲

۱. ما قبلاً در مطلب «سوگواری پس از طلاق»، نظرگاهمان را در این باره بیان کردیم و زمان‌بندی شش‌ماهه را نقد نمودیم. مظاهری.

۲. دانش خانواده و جمعیت، جمعی از نویسندگان، نشر معارف، چاپ هفتم، فصل دوم، با ویرایش اندک.

ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1

پس از طلاق (۱۱)؛ (ادامهٔ راهکارها برای ازدواج دوباره)

 بازسازی زندگی (۵)

 #نویسنده_و_مشاور: #علی_اکبر_مظاهری

 پس از طلاق (۱۱)

 (ادامهٔ راهکارها برای ازدواج دوباره)

۳. بهره‌گیری از راویان ازدواج

شرط خردمندی است که طلاقیان، همسرْمرحومان، و همهٔ بی‌‌همسران، از «راویان ازدواج»، مدد بجویند. ایشان، در ساماندهی ازدواج، نقشی شایان دارند.
راویان ازدواج، کیان‌اند؟ ببینید:

 روزنه‌های امید

 تشکل‌های همسریابی و ازدواج

اکنون بافت جامعهٔ ما به‌گونه‌ای شده است که برای همسریابی و ازدواج، علاوه بر شیوهٔ سنتی، که شیوهٔ خوبی است، راه‌های دیگری نیز باید جست.
از آن شیوه‌های پسندیده، «همسریابی سازمانی» است؛ سایت‌های همسریابی، کانال‌ها، گروه‌ها، تشکل‌های محلی، ازدواج‌های دانشجویی، سازمان‌های دانشگاهی... .
قبلاً؛ ده - پانزده سال پیش، نظر مردم، به این شیوه‌ها، منفی بود؛ به این دلیل که برخی از سایت‌ها و سازمان‌های همسریابی، خوب عمل نمی‌کردند. هنوز هم آن غیر خوب‌ها وجود دارند، اما، به‌تدریج، تشکل‌های خوب، به میدان آمدند و کارهایی پسندیده کردند.
اکنون صدها سایت، کانال، گروه، تشکل و سازمان، در فضاهای حقیقی و مجازی، فعال‌اند. دانشگاه‌ها، مساجد، خیرخواهان و اماکن و اشخاص فراوانی مشغول کار مبارک «معرفی»، «واسطگی»، و «روایت‌گری» ازدواج‌اند. از فعالیت‌های اینان، نتایج شایانی پدید آمده است.
اما هنوز، برخی از خانواده‌ها، به‌خصوص پدران و مادران، به اینان بدبین‌اند. یا چندان خوشبین نیستند. بعضی از خود جوانان نیز هنوز دلشان به کار ایشان، گواهی نمی‌دهد. از این رو، خود را از ثمره‌های این شیوهٔ خجسته، محروم می‌کنند.

 دیدگاه ما

ما می‌گوییم: باید بدها و خوب‌ها را تفکیک کرد. تکلیف ما با بدها معلوم است؛ همچنان به آنان اعتماد نمی‌کنیم، اما از خوب‌ها باید استفاده کنیم. شاید بتوان گفت که خوب‌ها دارند بیش از بدها می‌شوند. اعتماد جامعه و خانواده‌ها و جوانان، به اینان، رو به افزایش است.
ما اینک، در مشاوره‌هایمان، شاهد ازدواج‌های فرخنده‌ای هستیم که محصول کار همین تشکل‌هاست.

و پاداش عظیم خداوند بر ایشان؛ راویان نیکوپندار و نیکوکردار ازدواج، باد!

۲ شهریور ۱۴۰۲

ما را در رسانه‌هایمان دنبال کنید 👇
🌐 http://zil.ink/mazaheriesfahani?v=1