عبرت های کرونایی (٣)

💔 و اینک راحله!

✍️ نویسنده: استاد علی‌اکبر مظاهری

دو ماه پس از گریز عماد از چنگال کرونا، به یاری راحله، حالا خود راحله بیمار شد؛ مسمومیت شدید گوارش.

حالش چنان شد که فقط مادرها می‌توانند پرستاری کنند، آن هم برای فرزندان خردسالشان!

عماد آستین جوانمردی را بالا زد و کمر همت را بست، برای خدمت به راحله.

آن‌ها در همان مکانی که قبلا عماد در آن قرنطینه بود، به درمان پرداختند. 

اوضاع به‌گونه‌ای شد که کمتر پرستار یا نیروی خدماتی آن را تاب می‌آورد. 

چند روز زمان لازم  بود تا مسمومیت از دستگاه گوارش راحله دفع شود. 

عماد، چنان صبورانه و مهربان‌تر از مادرانه، راحله را نواخت، که شرمندگی و سپاس بسیار راحله را سبب شد.

اما عماد، شرمندگی راحله را اصلا نمی‌پذیرفت و تشکر او را مهربانانه پاسخ می‌گفت.

با دوهفته همت جانانه عماد، دستگاه گوارش راحله سالم شد. 

از آن پس، راحله می‌گفت:

«اگر سجده‌ بر غیر خدا جایز بود، روزی پنج بار سجده‌ات می‌کردم»!

نوش جان همدیگر باشند💞

۷ آبان ۹۹