۲۸
خرداد
نوشته ای از استاد رضا بابایی
آنچه در سر داری یگذار؛ آنچه در دل داری بردار. رمضان آمده است؛ «فرصت سبز حیات». آمده است تا از آن روی دیگر زمان پرده بردارد. رمضان، نوبت دلدادگی است و ایستگاه فراغت برای جان های خسته از دویدن و نرسیدن.
لحظه های گرم و تشنه اش، یادگار روزهایی است که از سر گذراندیم، اما همچنان دل در گرو آن داریم.
رمضان، ظهور خدا در هیاهوی زندگی است. هیچ گاه خدایی را که می پرستی یا انکار می کنی، چنین آشکارا در میان نمی بینی که در رمضان دیدنی است. رمضان، گره ای است که خدا بر طناب زمان می زند تا پیمودن آن آسان تر باشد. رمضان، ماه روزه نیست تنها؛ ماه شب های دل افروز است؛روزهای آهسته دویدن در پی نان و آب است. ای آهستگی مقدس، اینک گهواره خدا.
